Kıbrıs kritik bir süreçten geçiyor. Günlerdir gündemimizden gitmeyen petrol ve doğalgaz arama çalışmaları ile ilgili yaşananlar, atılan adımlar sona doğru ilerliyor. Kişisel tahminim şudur ki güney Kıbrıs, Türkiye, İsrail ve ABD meşeli şirket arasında yaşanması olası bir olumsuzluk ABD tarafından engellenecektir. Nitekim önümüzdeki hafta ABD Başkanı Barac Obama, Türkiye Başbakanı Erdoğan ve İsrail Başbakanı Netenyahu ile görüşecek. İsrail, Türkiye gerginliğinin ön planda olacağı görüşmelerde muhtemelen Kıbrıs’taki durumda görüşülecektir.Önümüzdeki hafta gerçekleşmesi beklenen bir başka görüşme de Erdoğan ile Yunanistan Başbakanı Papandreu görüşmesi. Bu süreç içerisinde ilgili kesimler açısından söz hakkı en az olan Kıbrıs’ın kuzeyidir. Kıbrıs’ın kuzeyinde yönetici konumunda olan erk, ona muhalefet eden kesim, toplumun önemli bir oranı kendi içinde bir paylaşım derdinde. Sanki ülke yönetiminde bir diğeri, diğerinden daha yetkiliymiş gibi açıklamalar yapıyor. Partizanlığın, adam kayırmacılığın, ayırımcılığın yıllardır derinden ve sessizce yapıldığı bu ülkede artık her şey aleni, açık bir şekilde yapılıyor. Bunu yapanların suçlanıp ayıplanacağı yerde, bu sistemi benimseyip kabullenen toplum da suçludur mutlaka. Yaşananların ve görünenlerin aslında buzdağının bir kısmı olduğu ortada. Kamusal alanda tartışılmaya başlanan rüşvet ve yolsuzluk iddialarına her gün bir yenisi ekleniyor. Siyasi tercihi iktidardaki erkten yana olanlar örtbas edilmeye çalışılırken, farklı siyasi tercihlere yönelenlere tersi muamele uygulanıyor. Kim olursa olsun suçun olduğu yerde cezada olmalıdır. Adalet herkes için eşit koşullarda tecelli etmelidir. Fakat öyle bir ülkede yaşıyoruz ki önemli olan seçim, oy, iktidar üçgeninden kazançlı çıkmak. Daha fazla kimlik, daha fazla vatandaş, daha fazla istihdam, daha fazla menfaat eşittir daha fazla oy. İçinde bulunduğumuz süreçte kimse kendini kandırmasın ama ekonomi hiçte iyi yolda değil. Her yeni güne çek yasağına, işyerini kapatanlara, bankalardan borçlananlara, mahkemelere düşenlere yenileri ekleniyor. Eşel-mobili kaldıran, yıllardır çalışanına tek kuruş artış yapmayan, giderlerini çalışan haklarını budayarak azaltma yolunu seçen hükümet bütçe açıklarını azaltarak ekonominin büyüdüğü yanılgısına düşüyor. Bunları yaparken de kimseyle bir orta yol bulma çabasında da değil. Bunun yanında adaletsiz, eşit olmayan partizanca istihdamlar yaparak da bir çelişki yaratıyor. Devlet erkânının hangi önlemleri aldığı ve ne gibi tasarruflar uyguladığını da açıkçası çok merak ediyorum.
Peki, bu istihdamların, gizlice bakanlar kurulu kararları ile vatandaşlık dağıtmanın, partililere kırsal kesim ve sanayi bölgelerinde arsa vermenin ve başka alanlarda sağlanan diğer menfaatlerin anlamı nedir? İktidar partisi kendi içinde bazı dengeleri değiştirmeye ve muhalefet olacak her tehlikeyi sindirmeye yöneldi. Eski Genel Başkan ve Cumhurbaşkanı Eroğlu’na yakın olan isimler artık iki kere düşünüyor. Nitekim Sayın Cumhurbaşkanı önümüzdeki yıl için bir erken seçim sinyali verdi. Bu noktada “Bir bildiği vardır” diye düşünüyorum. Kaldı ki yukarda saydığım gelişmeler ardı ardına ve artarak hayat buluyorsa ufukta bir erken seçim var demektir. Kıbrıs’ın geneliyle ilgili yaşanan gelişmeler olmasaydı bu erken seçim ihtimali daha erken bir zamanda gündeme gelirdi düşüncesi de şahsi kanaatimdir. Şimdi cevabı aranan soru erken seçim bu ülkede bir şeyleri değiştirir mi? Bana göre zor. Toplum “Her siyasi görüşü denedik ve gördük, hepsi ayni” noktasında. Bir başka görüşte “Kim gelirse gelsin Türkiye ne isterse o olur” yaklaşımında. Unutulansa bu sistemin bu köhneliğin gelecek yıllar adına hiçte umut vermediği. Böyle yaklaşımlarla kendi ellerimizle kendi haklarımızı teslim ediyoruz. Olası bir erken seçim durumu yaşanabilir mi bilemem ama bildiğim tek şey bundan sonraki seçimlerde, sandığa gidecek seçmen sayısının önemli oranda azalacağıdır.
