Bugün canım kendimle dertleşmek istedi. Aynanın önüne o çok sevdiğim kocaman leoparlı koltuğuma oturdum ama öncesinde her zamanki gibi kendim için giyindim, tarandım ve aynaya gülümsedim. Güzel aynam söylermisin bu yaşadığımız küçücük adada hangimiz iyi, hangimiz kötü, hangimiz bencil, hangimiz paylaşımcı, hangimiz çalışkan, hangimiz acımasız, hangimiz dedikoducu, hangimiz özverili, hangimiz önyargılı, hangimiz kıskanç, hangimiz fikir hırsızı, hangimiz üreten ama herşeyden önce güleryüzlü, sevecen bütün ruhumuzla seven konu komşuyu eşi dostu düşünen, muhtaçların yardımına koşan, hangimiz bu sıcak havalarda kapımızın önüne bir su dolu kap koyarız, kimsesiz hayvanlar kana kana içsinler, dilleri yokki...
Dünya ülke liderleri kendi ülke insanlarını mutlu etmek için önce kendilerini her konuda yeniliyorlar, enerjiyi depoluyorlar. Sonra insanımızı nasıl mutlu ederiz düşüncesi ile savaş veriyorlar. Bizler aynı sözcükleri vaatleri kısacası aynı nakaratları dinliyoruz, seyrediyoruz, dinliyoruz, fikir üreten kendini yenileyen, ufkunu geliştiren insanımızı kimler arayıp soruyor, o fikirlerden faydalanıyor. Bir asıra ramak kaldı. Aynı nakaratı dinlemekten yorulduk. Hayır hayır bıktık, usandık. Güzelleşmeli aynalarımız gülümsemeli, değişmeli o kocaman leoparlı koltuğum beni yordu. Beyaz olmalıydı. Tertemiz, berrak, sayfa sayfa hergün yepyeni bilgiler yüklü güzellikler sunmalıydı bana.Yeşil yeşil olmalıydı çok eskiden olduğu gibi yemyeşil adamızı hatırlatmalıydı bana. Yeşil rengin bereketini faydalarını anlatmalıydı, hatırlatmalıydı. Sahte güçlerin bir gün yok olup gideceğini, çökeceği aslında hepimiz biliyoruz ve yürekten inanıyoruz. Kendini yenileyen insan ilerleyen zaman içerisinde beyin gücünü yitirir. Vücudu hamlaşır, tembelleşir, biçimsiz bir hale dönüşür. Haliyle ise yaramayan duruma gelir. Sinir sistemleri zayıflar ve çaresizlik içerisinde ne yapacağını bilmez.
Hükümetimiz kurulduğu günden itibaren bir kaç yıl çok güzel bir kalite ile güçle leoparlı koltuklarına oturmuşlardı. Konuşma uslupları öz türkçe ile inanılmaz bir sevgi, saygı çerçevesinde çok güzel bir tablo sergilemişlerdi. O yıllarda genç, yenileyici, kucaklayıcı bir kadro; Kenan Atakol, Özel Tahsin, Recep Gürler, Hakkı Atun, Mustafa Çahatay, Salih Coşar, Vehbi Zeki Serter, Mustafa Hacı Ahmet , Enver Emin, Günay Caymaz ve birçok değerli büyüklerimiz meclis saygı, sevgi ile açılır, kapanırdı. Büyük bir beraberlik. Zaman akıp gittikçe değişim kavgaya, kaba kuvvete dönüştü. Herşey değişti eylemler, mutsuzluklar, kıskançlıklar, dedikodular yok olan ağaçlar, yeşillikler insanların ellerinden alınan ekmekler, kirletilen çevreler, büyüklenmeler. Yoksa kırmızı koltuklar zamanla sinir sistemelerini yıprattı mı? O halde değişmeli beyaza bürünmeli atılan adımlarda her insanın sinirleri çelik gibi olmalı. Kalbide ham elmas gibi olmalı. Her bir kalp atışı ve beyin gücü mücevher üretmeli. Bu tür makamlar kutsal içerikli yüce makamlardır. Her önüne gelen oraya göz dikmemeli hak edenler makamlara oturmalı. Bir insan bir işe soyunduğu zaman hergün birşeyleri öğrenmeli. Önce kendisi için sonra başkaları için. Kendi için giyinen kendi için spor yapan kendi için kitap okuyan, kendi için sürekli öğrenen elbette başkaları içinde büyük faydaları olur. Bu öğrenme ve yenilemelerin içerisinde kalp güzelliği de çok önemlidir.İyilik yapmak ayrıcalıktır. Bir kuşa verilen bir yudum su bir lokma ekmek hiç ummadığımız bir anda Tanrı bizlerle çok daha büyük güzellikler verir. Kavgalar , kendi kendilerini yıpratırlar.
Aynam güzel aynam öyle bir çerçeve aski, içinde iyiliklerle dolu düşünceler olsun.Yaratıcı güçler arttsın sevgiler saygılar harmanlansın...
Sizi seviyorum
