Hafiften bir yağmur.
Güzelim toprak kokusu.
Ve değişen bir mevsimin ilk sancıları.
Mekân cam kenarı.
Sokakta koşuşturan, ıslanan insanlar.
Yağmurla alay edercesine oyun oynayan çocuklar.
Ve bir günde dört mevsimin yaşandığı bir memleket.
Kaderine küsmüş Kıbrıs.
Her şeye rağmen umutlu, her şeye rağmen kucaklayıcı, her şeye rağmen ayakta.
Ama yorgun.
“Bu memleket adamı şair de yapar, kanser de” demişti bir büyüğüm.
Aynen öyle.
Kaderine küsmüş dedim Kıbrıs için.
Çünkü eli kolu bağlı, kimse onun için bir şey yapmıyor.
Kıbrıs gibi kaderine küsen bir de Lefkoşa var.
Lefkoşa’nın da eli kolu bağlı, kimse onun için de bir şey yapmıyor.
Lefkoşa artık iktidar kavgasının başkenti.
Bayram nedir?
Neşe midir?
Mutluluk mudur?
Huzur mudur?
Paylaşmak mıdır?
Fakir fukarayı sevindirmek midir?
Yoksa tüm bunlar eskilerde mi kaldı?
Sevindirmek, acıyı, mutluluğu paylaşmak ve genel anlamıyla bir bütün olmak.
Hiç şüphe yok ki bayram sevinci tüm bunlar için bir fırsattır.
Her şeye, her olumsuzluğa kısa bir moladır.
Tarihimizin en kötü bayramı yaşanıyor dersem abartmış olur muyum acaba.
Lefkoşa da çarşı boş.
Sokaklar boş.
Sadece çöp yığınları var.
Tarihin en kötü bayramı ile beraber tarihin en kötü Lefkoşa’sına tanık olmak üzüyor.
Yolları yıpranmış, yıkılmış, virane, mutsuz, umutsuz, sahipsiz, adını koyamıyorum.
Sarsılmaz kale Lefkoşa Türk Belediyesinin çaresizliği ve çırpınan çalışanlar.
“Erçin Bey bunu da yaz adımızı da 21. Yüzyılın köleleri koy” diye bir haykırış.
Kurban bayramını beş kuruşsuz yaşayan insanlar.
Bırakın çocuklarına bayramı yaşatacak yeni elbiseler almayı, ekmek bile alamıyorlar.
Suçlu her kimse kim?
Birileri elini masaya vurup gerekeni yapacak.
İnsanca yaşama hakkı emeği ile zamanı ile alın teri ile bunu hak edenlerindir.
Yağmurla beraber memleketin her tarafından haberler geliyor.
Yollar kapanmış, evleri sular basmış.
Kıbrıs’ın kuzeyinde kuraklıktan dem vurup yağmur duasına çıkarken, şimdilerde yağmur yağmasın diye dua ediyoruz.
Harcanan onca para, onca emek, onca zaman, karşılığında hep yalan.
Üstelik hep aynı manzara, üstelik her zaman.
Bir şeyleri bir yerlerde yanlış yapıyoruz.
Açıkça ortada ki göstermelik, amatörce ve iş ola, sırf yapılsın diye yapıyoruz birçok işi.
Ve yağmurun olmazsa olmazı elektrik kesintisi.
Elektriğin en pahalı satın alındığı ülkelerdeniz.
Bunun yanında aldığımız enerjinin kalitesi de ortada.
Çok basit ve kolayca yapılacak hizmetleri halkına sunmayan, insandan uzak bir kamu yapımız var.
Ve bir okur mesajıyla çare bulunamayan bir sorunu da bu köşeden seslendirelim;
Bir arabanız var.
Üç ay önce sattınız.
Yeni mal sahibi arabanın koçanının üzerine almış.
Yani her şey normal seyrinde.
Bir gün kapınıza gelen bir ceza.
Sabit hız kameralarına yakalanmış.
Sattığınız eski arabanız.
Elinizde araç kayıt dairesinden arabanın sizden bir başkasına devredildiğini belgeleyen evrak da var.
Evrakla beraber cezayı emniyet müdürlüğüne gönderdiniz.
Ama olmadı.
İfade vereceksiniz.
İşinizi gücünüzü bırakıp sizin olmayan bir malın artık başkasına ait olduğunu siz ispatlayacaksınız.
Yaparsanız ne ala.
Yapmazsanız ceza başınıza bela.
Araç kayıt dairesi ile polis arasında iletişim eksikliği.
Dünyaya uzaydan atlayan, mars gezegenine gezi turlayan ülkelerin olduğu teknoloji çağında, insanlara her türlü zorluğu yaratan bir devlet yapısı hâkim buralarda.
Bunları düzeltmek acaba çok mu zor?