Geçtiğimiz haftaülkemiz bir kara haberle çalkalandı.Kara kara kömürlerin çıkarıldığı karanlık tünellerden gelen kara haberle,yüreklerimiz yandı,yanmaya da devam ediyor. Manisa’nın Soma ilçesinde meydana gelen elim kaza,yüzlerce haneye ateş düşürdü.Yüzlerce yavru yetim kaldı; yüzlerce evin bacasını tüttüren,o eve ekmek getiren, yüzleri kömür karası yürekleri sevgi umut dolu koca yürekli adamlar,artık yoklar.Eşler,sevgililer, nişanlılar, analar, babalar,eşlerini,sevdiklerini oğullarını son kez uğurladılar o kara yere.
Nereden bileceklerdi o sabahın son sabah olacağını. O sabah son defa helalleşeceklerini.Yer altı madenciliğinde bir gelenek vardır. İşbaşı yapacakları zaman helalleşerek inerler yerin altına, çıktıklarında da birbirlerine geçmiş olsun derler, o gün de sağ salim yeryüzüne çıktıkları için şükrederler.Oradaki yüzlerce yiğit nerden bilecekti kardeşleriyle o gün son defa yer altına indiklerini…
Sebep neydi, nasıl gelişti,ne oldu kimse bilmiyor.Bilinen tek şey bu gün üç yüz civarında madencimiz(henüz tam rakam da açıklanmış değil.)artık hayatta değiller.Acımız büyük.Milletimizin başı sağ olsun.Rabbim geride kalanlara sabır versin.Ateş düştüğü yeri yakar derler. Ne desek faydasız, hiçbir söz yüreklere düşen acıyı ifade edemez.
Bu acılı günde yapılabilecek en güzel şeyin susmak olduğunu düşünüyorum.Bu faciayı bahane ederek bir yerlere saldırmak kırmak, dökmek, hakaret etmek kimsenin acısını hafifletmez. Hayatta karşımıza çıkan her şey bir imtihan vesilesidir.Rabbimiz Kur’an-ı Kerim’de:” Biz sizi biraz açlıkla,korkuyla,mallardan canlardan eksiltmelerle imtihan ederiz. Sabredenleri müjdele.Onlara ölüm geldiğinde derler ki “biz Allah’tan geldik yine O’na dönücüleriz.”Görülüyor ki Müslümanın hadiseler karşısında tavrının ne olacağını Rabbimiz haber veriyor.
Hadisede ihmali, kusuru olanlar elbette cezasını bulacaktır.Ama hiçbir ceza neticeyi değiştirmeyecek. Denetimse, zamanında yapılmalıydı. Tedbirse en titiz bir şekilde alınmalıydı.. Hepsi için artık çok geç.
Bu acı olayı fırsat bilip meydanlara inenlere,ortalığı karıştırmak isteyenlere,sağa sola saldırıp yıkıp dökenlere ders olacak manzaralar da vardır görmek isteyenlere.Sedyeye yatırılmak üzereyken “Durun çizmelerimi çıkarayım da sedye kirlenmesin”diyen işçi kardeşimizin millet malına karşı hassasiyeti,o yıkıp dökenlere iyi bir kapak olsa gerektir.
Bir başka manzara,”Beni bırakın Mahmut abiyi bulun”diyen kardeşimizin yüreğindeki asalet,Yermük savaşı sonrasında bir yudum suyu son nefeslerinde kardeşine ikram edecek kadar diğergam,yüreği muhabbet dolu o yiğitlerin halini getirdi gözlerimin önüne..
Bütün bunlar şunu gösteriyor:Bu Milletin mayası sağlam,halen özünde o diğergamlık o muhabbet o gayret mevcut.O yakıp yıkanlara inat bu mayayı çoğaltmaya acil ihtiyacımız vardır.
Böyle bir zamanda daha fazla söz etmeyi yersiz buluyorum doğrusu.Mevlam tüm şehitlerimize rahmet eylesin Ailelerine yakınlarına ve milletimize sabır versin.Tüm milletimizin başı sağ olsun
KARA ÖLÜM...
Bir lokma ekmek peşinde
Çattı bize kara ölüm
Kara kömür ateşinde
Attı bizi nâra ölüm
Yer altından gelmez sesim
Kesildi çıkmaz nefesim
Ahmet Mehmet isim isim
Geldi sıra sıra ölüm
Yüreklere düştü acı
Bulunmaz bunun ilacı
Ağlaşıyor gardaş bacı
Açtı canda yara ölüm
Eynez köyü yamasında
Ecel takdir imasında
Manisa'nın Soma'sında
Koydu başım dara ölüm
Evlerimiz viranlıkta
Yer altında karanlıkta
Metrelerce derinlikte
Buldu sora sora ölüm
Yasa boğuldu milletim
Yavrularım kaldı yetim
Geçinmekti tek niyetim
Birazcık ver ara ölüm..
Kul Hakkı der tutmaz elim
Söylemeye varmaz dilim
Duyunca kırıldı belim
Düşürdü çok zora ölüm.
