Ekonomi neymiş, kıt kaynakların en verimli değerlendirilmesi.
Ekonomide de en temel katma değer , getirisi yüksek üretimlerle yapılır. Mal veya hizmet üretimi, üretmezsen kaynakları harcar tüketir, borçlanır tüketirsin.
Borçlarını ödemek için de bir bir değerlerini ve onların getirilerini elden çıkarır kaybedersin. Fakirleşen ve ümitsizleşen, iç dış borcu dolayısı ile egemenliğini uygulayamayan bir devlete dönüşürsün.
ÜRETMEK ANAHTARDIR !
Sanayisiz ve üretmeyen ekonominin ithalatları pompalayarak neredeyse tüm diğer sektörlerin de gelirlerini dış üreticiye kaptırdığının en iyi ‘kötü örneği’ KKTC..
Tarım, ticaret.turizm, inşaat sektörlerine doğrudan üretim yapan ve yan ürünler üreten tesisler korunmalı, rekabet güçleri takviye edilerek özellikle Kuzey Kıbrıs’a ait marka üretimlerin değerleri yükseltilmeli.
Bunları yapacak olan özel sektördür denilse de bu politikaları belirleyip projeleri geliştirmek ve uygulamak devletin görevidir. Bakanlıklar bunlar için vardır, bakanlıklardaki yüzlerce personel bundan dolayı iş ve maaş sahibidirler.
İlgili bakanlıklar defne yaprağını define, alıçı altın, zeytini ziynet, harupu hükümran etmenin yollarını bilmelidirler, bulmalıdırlar, başarmalıdırlar!
Emek yoğun ve geleneksel üretimlerimiz, tekstil, mobilya gibi alt sektörler ithal benzerlerine oranla avantajlı durumlarını yeniden kazandırılacak, bu gibi küçük, temiz ve aile işletmeleri şeklinde ve ölçüsündeki tesisler merkezi sanayi bölgelerine hapsedilmeyecek.
Kısa görüşlüğün neticesi her üretimi sözde organize gerçekte keşmekeş olan sanayi bölgesi adındaki yerlere tıkıştırarak inanılmaz ekonomik zararlar ve değer kayıpları yarattık.
Gerek doğal ürünlerin gerekse insan becerilerinin en önemli girdisi olan sektörleri, ‘Sanayi’ kavramı ile yanlış yorumlayarak hem hammaddelerinden, hem üretici ve zanaatkarlarından uzaklaştırırken herkesi şehirlere taşıdık. Kamu görevlisi, üretici, iş sahibi, çalışan, öğrenci, hizmet arayan vatandaş büyük bir trafik keşmekeşi yaratarak şehirlere yolculuk yapıyor her gün.
Bu olgu kırsaldaki doğrudan ve ek iş ve gelir imkanlarını da iyice yok ederek, tarımsal, hayvancılık, gıda ve el işleri gibi uğraşları da bertaraf etmektedir.
Güncel teknolojiler ile değerleri artırılabilinen geleneksel ürünlerinden biri veya birkaçı hedef seçilerek yerli ve dış yatırımcılara orta ve uzun süreli üretime endeksli, rekabet seviyesini yükselten teşviklerle kolaylıklar sağlanarak, bugünkü üretmemeyi destekleyen anlamsız teşvik yöntemleri terkedilmeli.
Yani yetiştirilmeyen buğdaya teşvik verileceğine, olan buğdaydan pasta, makarna, bisküvi yapana teşvik verilmeli.
Zeytin tanesine değil, gurmeleştirilen zeytin yağı türlerine teşvik,
Arı kovanına değil, bal ürünlerine destek.
Kopya, taklit, sahteciliğe değil, üreticiliği yaratıcılık ile evlendirip yüksek katma değer yaratımına destek ve teşvik verilmeli!
Hep es geçilen, gözardı edilen belki de ne olduğu anlaşılamadığı için ilgili hiç bir çalşma yapılmayan İnnovasyon çalışmaları bu sektörlerde de daha pazarlanabilir ürünleri yaratmada şarttır.
Dünyanın en gelişmiş 10 ülkesi içinde olan, Fransa, İtalya ve İspanya ile ilgili yapılan marka ve ürün bilinirliği araştırmaları, en tanınan marka ve ürünlerinin hiç de devasa sanayileri olmadığı ve 10’da 8 marka ve ürünün, gıda, giysi, hizmet ve yaratıcılık temelli olan peynirler, unlu mamüller, şaraplar, alkölsüz içecekler, çikolata ve şekerlemeler, moda konfeksiyon ve ayakkabı, parfüm ve takılar vede, her türü ile turizm, ticaret ve eğlence hizmetleridir
Yani onlarda var olan bu gelir kaynaklarının tüm girdileri bir şekilde bizde de var.
Ama gel gör ki, onların bu ürünlerin korunması ve gelişmesi için yaptıkları hiç bir faaliyet ve gayret bizde düşünülmüyor bile.
Eh işte varlık içinden yokluğa ve dilenciliğe giden yol da her halde bizimkilerin icraatı.
Devamda diğer sektörlerimiz ve devlet hizmetleri…
HERŞEYİ BİLDİĞİNİ ZANNEDEN, NE BİLMEDİĞİNİ BİLEMEYEN İNSANDIR.
EN FAZLA BÖYLE MUKTEDİRLERİN ZARARLARINDAN KORUNMAYA İHTİYACIMIZ VAR!
