Ülkenin gündemine şöyle bir göz attığımız zaman, doğru giden hiçbir şey yok mu diye sormaktan kendimizi alamıyoruz.
İktidarda olan taşlanır.
Muhalefet her zaman aportta bekler.
Sendikalar hep tetiktedir, sokağa inmek iktidarın icraatlarını protesto etmek için.
Halk “dur ben sana sandıkta göstereceğim” de bir önceki sandığa gidişte oy verip başa getirdiklerine içten içe…
Peki, bu ülkede doğru iş yapan kimse yok mu?
Elbette var… Var olmasına var da, muhtemelen bizim memlekette bir yanlış bir doğruyu götürüyor. Bundan dolayı da ortada doğru kalmıyor. İktidardan muhalefete düşen de kendisi hiç yanlış yapmamış gibi eleştiri oklarını eline alır hedefe atmaya başlar.
Bizim memlekette ana muhalefet ise, baba iktidardır. Ataerkil bir toplum olmamız hasebiyle hiyerarşik düzen bu şekilde kurulmuştur.
İktidarda ister koalisyon hükümeti olsun ister tek başına bir parti…
İşler her zaman bu şekilde ilerler ve sonuç itibarıyla memleketim yerinde saymaya devam eder, galiba edecek de…
**************************************************
Lokomotifimiz; eğitim sektörü…
Eğitimi de sektör haline getirdik ya ne diyelim…
Ülkemizdeki üniversiteler özel olabilir ama onları para basma makinası olarak görmek ne kadar doğru?
Ama bunun suçlusu ne üniversite sahipleri, ne de halk.
Maalesef siyasilerimiz… Evet yurt dışından öğrenciler geliyor eğitim almak için harç ödüyorlar. Devlet üniversitesi olmadığına göre ve ülkemizde özel üniversiteler güzide eğitim kurumları olduğuna göre bu böyle de devam edecek. Buna kimsenin bir itirazı yok ama bunu bir sektör haline algılayıp, güzide kurumlarımızın para basma makinası olarak gösterilmesi ne kadar doğru?
Neticede buralardan mezun olanların birçoğu, kendi ülkelerinde çok iyi işlere imza atıyorlar. Evet para vererek okuyorlar ama gittikleri yerde ( her neresi olursa olsun) ülkemizin adından Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nden söz ettiriyorlar. Diplomalarında TRNC ibaresi yer alıyor ve bu da bizim en büyük gururumuz ve paha biçilemez değerimiz oluyor.