Haftaya başlarken, çok da iyi gündemlerle karşılaşmadık.
İnsanın kanını donduran olaylara, alışkın olmadığımız görüntülere şahit olduk.
Hayvandan, insana, vahşice katledişler, insanı insanlıktan çıkaran zavallılıklar.
Her insan ayrı bir hayat, ayrı bir dünya, ayrı ayrı sorunlar, istekler, beklentiler.
Ayrı ayrı ruh halleri, korkular, cesaretler.
Eğitim sistemimiz çok tartışılıyor, devlet okulları istenilen düzeyin çok çok gerisinde.
Üniversite sektörü ve özel okullar çok ayrı bir konu.
Üniversitelerimiz var, çoğu zaman övündüğümüz, ülkenin her anlamda geleceğini bağladığımız, sektör haline getirdiğimiz.
Binlerce yabancı ve yerli öğrenci, onlarla beraber büyüyen binlerce sorun.
Alan olarak, bina olarak, sektör olarak, ekonomik olarak , üniversitelerimiz büyük, günden güne de büyüyorlar.
Konuşulması gereken esas meseleyle, yani eğitim ve eğitimde kaliteyle konuşmuyoruz onları.
Ekonomimize kattıkları, bizim ilgi alanımıza daha çok giriyor.
Özellikle devlet kendi gelirleri ve siyasilerin farklı ilişkileri, birçok olumsuzluğun üstüne örtü oluyor.
Gece kulüplerini de, bet salonlarını da, kumar sektörünü de hep ekonomik anlamda düşünen bir devlet yapısı.
“Ben kazancıma bakarım” anlayışı.
Üniversiteler artık tartışılmalı, konuşulmalı, kuma gömülen başlar, gömüldüğü yerden çıkmalı.
Bu satırlar, bu önemli sektör ve bilime olan inanışa karşıtlık olarak algılanmasın.
Üniversitelerde yaşanan olaylar, zaman zaman gündeme gelen, gruplaşma ve çatışmalar, münferit başka olaylar imajı olarak olumsuz etkiliyor.
İtiraz bunadır, ideolojik, siyasi, etnik, kültürel her türlü ayırımcılık ve zorlama, hiçbir yerde olmadığı gibi üniversitelerde de olamaz.
Üniversitelerle bağlantılı olan gelişmişlik konusunda ne durumdayız?
Eğitimde “Üniversiteler adası” olan kuzey Kıbrıs bilimde, bilimsellikte ve ilerlemede ne kadar güçlü?
Bunu devlet politikası haline getirerek ülkenin kalkınması için kullanabiliyor muyuz, yoksa üniversiteler büyürken, ülke yerinde mi sayıyor?
Aslında cevabı hepimiz biliyoruz, hem de bal gibi.
Konuyu sadece kendi içimizde değerlendirmeyelim;
Center for World University Rankings, dünyanın saygın üniversite derecelendirme kurumlarından biri.
2015 yılının en iyi bin üniversite listesini yayımladı.
Listeye Türkiye’den 10, Güney Kıbrıs’tan 1 üniversite var.
KKTC’den ise hiçbir üniversite yok…
Eğitim kalitesinden, mezunların istihdam olanaklarına, kurumsal olarak uluslararası başarı ve ödüllere kadar verdiğimiz önem nedir?
Bunları dert ediyor muyuz? Hayır etmiyoruz.
Ekonomi bağlantılı öğrenci sayısını dert ettiğimiz sürece de, kalite ve saygınlık umurumuzda olmayacak.
Eğitim kalitesinden, mezunların istihdam olanaklarına, kurumsal olarak uluslararası başarı ve ödüllere kadar verdiğimiz önem nedir?
İnsan seçmek kolay mı, ya da doğru mu?
Elbette değil.
Fakat üniversiteler öğrenci alırken, paraya değil, kaliteye öncelik vermeli, başvuruları alırken, sağlık karnesi ve iyi hal kağıdıyla bunları güçlendirmeli.
Önce tedbir, güvenlik, sonra kaliteli insanlarla, kaliteli eğitim, zaten gerisi kendiliğinden gelir.
