Fakat, Anastasiades radikal açıklamalar yapıyor.
Anastasiades’in son zamanlarda yaptığı açıklamaları özetlersek;
“Bugüne kadar Kıbrıs halkı tarafından reddedilen planlarda yer alan önemli ve kritik parametreleri iyileştirmeyi başardık.
Eğer Kıbrıslı Türk lider Mustafa Akıncı’yla yapacağımız görüşmeler istediğimiz sonuçları verirse, ki vereceğini umut ediyoruz, işte o zaman uzun süreli bu sürecin olumlu sonuçlanacağından daha kesin bir şekilde söz edebiliriz. Devletimizin tümünde AB müktesebatının uygulanması konusunda uzlaşıya vardık. Çözümün uygulanması için öngörülen geçiş dönemlerinin mümkün olduğu kadar kısaltılmasının, Kıbrıs Türk tarafınca da kabul edilmesi büyük önem taşımaktadır.
Ayrıca, nüfus yapısında 4’e 1 oranının uygulanmasıyla birlikte, dört Yunanlı vatandaş yapılamadan, bir Türk uyruklu vatandaş yapılmayacak.
Kıbrıs Cumhuriyeti’nin bugün bildiğimiz gibi devamı söz konusu olabilir. Fakat hemen kapımızda duran tehlikeleri göz ardı edemeyiz. İşgal bölgelerinin entegrasyonu, muhtemelen ilk aşamada tanınma değil entegrasyon olur. Ve bunun sonucunda Türk sınırlarının genişlemesiyle birlikte, Kıbrıs’ın artık Türkiye’yle sınırı olması bunların başında geliyor.
Türkiye gelecekte, yeniden birleşmiş Kıbrıs’ın müttefiki ve dostu olabilir. Kıbrıs, Türkiye ve Yunanistan arasında bir “Dostluk Anlaşması” imzalanabilirse çok iyi olur.
Kıbrıs Rum tarafındaki çözüm karşıtı çevreleri, böyle bir gelişme endişelendirmiyorsa veya birilerinin önerdiği gibi belirsiz stratejiler belirlenmesiyle, bazı gelişmelerin olacağı umuluyorsa, o zaman o birileri gerçek dünyada değil, var olmayan ütopik bir dünyada yaşıyor demektir.”
Siyaset mi, farklı düşünceler mi, bilemiyorum ama Anastasiades’in bu açıklamalarını önemsiyorum.
Kendi halkına, kendi iç kamuoyuna bir sesleniş ve sürece dair bilgiler verdi.
Önemsiyorum, fakat tüm Kıbrıs’a genel olarak verilmiş mesajlar olarak kabul etmekte emin değilim.
Bu açıklamalar, ortak açıklama şeklinde Mustafa Akıncı ile verilseydi çok daha anlamlı olurdu.
Anastasiades kendi iç kamuyoyunu hazırlıyor, bana göre ezber bozuyor.
Türkiye ile dostluk ilişkisi, Yunanistan’ın da olacağı dostluk anlaşması, RMMO dağıtılması, çözümsüzlüğü savunanların hayal dünyasında yaşadığı, çözüm olmazsa Türkiye ile kuzey Kıbrıs’ta sınır komşusu olunacağı ve tanınmaya gidilebileceği.
Bunlar önemli düşünceler.
Gelinen noktanın hassas olduğu ortada.
Kıbrıs üzerine gerçekler bizi zorluyor, çözümün getirisi, çözümsüzlükten daha fazla.
Hepimizin alışıla gelmiş bir hayatı, bir düzeni var.
Birçok noktada bu düzen ciddi sarsıntılara uğrayacak.
Fakat bu sarsıntılar yerini belirsizliğin kalktığı, mevcut durumun kalıcılaşacağı ve güvenin yaşam içinde daha çok benimseneceği bir adaya yerini bırakacak.
Elbette soru işaretleri var, bu soru işaretlerinin şüpheye fırsat bırakmadan çözülmesi gerek.
Vatandaşlık konusunda 4/1 oranı, AB’nin 4 özgürlük konusu, ANNAN planında Rum halkının itiraz noktalarının iyileştirilmiş olması.
Bunlar bir anlamda Kıbrıslı Türklerin haklarını olumsuz olarak etkileyecek mi?
Bulunacak çözüm AB’nin birincil hukuku, kalıcı deregasyonların olması konuları, net mi?
AB de üzerine düşeni bu anlamda yapmalı.
Süreç bir sonuca doğru gidiyor.
Ama tablonun boş tarafında bunlar var.