50 yıllık Kıbrıs meselesinde önemli bir eşik olan 2004’teki Annan Planı’nda Kıbrıs Türkü çok şey istemedi. Rumlardan sadece haklarını istedi. Güvence istedi. Daha az sayıda milletvekiliyle azınlık olmayı da sorun etmedi. Arsızlık yapmadı. Annan Planı’na “evet” diyerek azınlık olmayı da kabul etti.

İsviçre’deki yeni müzakereler de bu platform üzerinde ele alındı. Cumhurbaşkanı Akıncı, “asker, garanti, toprak meselesi… Hepsini müzakere ederiz” dedi. Hiçbir ön şart koymadı. Türkiye de Akıncı’ya destek verdi. İsviçre görüşmeleri öncesinde yorum bile yapmadı.

Ama Rumlar hemen şart koşmaya başladı. “Tek Türk askeri adada kalmayacak” dedi. Türkiye’nin garantörlüğünü kabul etmedi. Değişimli Cumhurbaşkanını reddetti. “100 bin Rum geri dönecek” dedi. Peş peşe birçok şart sıralamaya başladı.

Oysa Kıbrıs Türkü unutamayacağı travmalar yaşadı. 1963, 1974’te etnik temizlikle karşı karşıya kaldı. Türkiye olmasaydı çok daha büyük acılar yaşanacaktı. Türkiye Cumhurbaşkanı Erdoğan, Rum kesiminin bu yüzsüzlüğüne dayanamadı. “Aç tavuk kendini darı ambarında sanırmış” diye isyan etti. Rum Yönetimi lideri Anastasiadis, Erdoğan’ın sözlerine “Açıklamalar güven ortamının ayağını kaydırdı” diye cevap verdi.

Oysa güven ortamını yok eden Anastasiadis’in kendisiydi. Sabırları taşıran Anastasiadis’e, Türkiye Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın üslubuyla şu cevabı vermeli:
“Eyyy Rum!.. Sen aç olmayabilirsin ama sen arsızsın. Sen doymazsın. Ne verilirse verilsin daha da fazlasını istersin. Sen kendini açıkgöz, karşındakini ahmak mı sanırsın.

Benim askerim Kıbrıs’ı bırakacak. Senin ordun kalacak. Yine Kıbrıslı Türk kardeşime saldıracaksın. Bu kadar şehit verildi. 1963’te, 1974’te sen niyetini gösterdin. Şimdi de şart koşuyorsun. Yarım bıraktığın etnik temizliği tamamlamak mı istiyorsun.
Sen açıkgöz, biz ahmakmıyız. Sen Avrupa Birliği’ni 2004’te kandırdın. Şimdi git, yine onları kandır. Bizi kandıramazsın…