Bir sabah uyansak. Gün sevgi koksa, yerde, gökte kırmızı güller açsa. Şarkıda da dediği gibi bütün dünya birlik olsa, insanlar el ele verse. Tek yürek olsa... GÜNEŞ utanır bir başka doğar, dünyayı saran buz tutmuş yürekleri öyle bir ısıtır, ısıtır ki, herkes herkesin bir parçası olur... Dünyamızı saran bazı buz tutmuş yüreklere karşı yaşlanmış dünyamız ağlarcasına kış mevsimini dondurdu, buzul çağına döndürdü... Kışımız kara kışa döndü, yaşamı zorlaştırdı...

Mevsimlerde insanlar gibidir, hüzünlü, duygusal, üzgün, sinirli, sevinçli ve neşeli... Milattan önce ve sonra, savaşların çıktığı dönemlerde mevsimler hep dengesizlik yaşıyor, bunu yaratan biz insanlar... Kullanılan kimyasallar mevsimlerin dengesini bozdu... Sınırsız güzelliklerin karşısında evrenimizi keşfetmek, insanlığın baş tacı olmalıydı... Yeni bir yıla girerken iyileştirici, yapılandırıcı insanlar olmalı... Başka, başka insanların ömrüne ömür katan insanlar her geçen gün çoğalmalı... İnsanlığı kahkahalarla güldüreceği, ağaçların yeşereceği bir dünya olmalı... Her sabah umutların yeşereceği günlerin hayali ile yeni yıla girmek istedi insanlık... Sabah güneşin doğuşu gibi. Bugün 7 Ocak 2017 Türkiye'de yaşananlar hepimizi derinden yaraladı... Gökyüzüne açılan eller hep güzel dualar için, barış yüklü günlerin doğuşu, sabah güneşin aydınlığı gibi... Canım Türkiye'm Ankara, Ìstanbul, Diyarbakır, İzmir... Edirne'den Kars'a kadar kalbim, sevgim sizinle... Objektifime düşen sabah GÜNEŞ inin doğuşu...