KKTC olgusu bizi yok edilmekten kurtarmıştır. Bunun bilincinde olalım. Her Türk çocuğu KKTC olgusuna gelinceye kadar verilmiş olan ulusal mücadeleyi en iyi şekilde öğrenmelidir. Geleceğe sahip çıkacaksak geçmişi unutmamalıyız, unutturmamalıyız. 1960 Antlaşmalarını çöp sepetine atanların Kıbrıs'ın tümüne sahip çıkmak olduğunu daima hatırlamalı yeni antlaşmaların da çöp sepetine atılabileceğinin bilinci içinde kendi ulusal değerlerimize KKTC 'ne ve Anavatana dört elle sarılmalıyız. Rauf Raif Denktaş…
Ben ve kardeşimin Sayın Denktaş'a hitabımız Rauf amca eşi Aydın Denktaş'a ise Aydın Teyze olmuştur. 1963 Kıbrıs Hadiselerine müteakip Lefkoşa’daki evimizin mücahitlerin Rum sınırına bahçeden geçiş yapmak üzere üs olarak kullanımı ile evde çocuk olmasının emniyetli olmayacağı nedeni ile İstanbul'da yatılı okula Özel Işık Lisesine gönderildik. İstanbul'da Tıp Tahsili yapan kardeşim Niyazi Özdemir ise üniversite talebeleri ile Erenköy'e çıkartma yapanlar arasındaydı.. 1964 yılında Sayın Denktaş İngiltere dönüşü Ankara'ya geldi. Makarios'un Kıbrıs'a girişi Türklere kısıtlı ve adaya giriş yasaktı. Özellikle yasaklı kapsamında olan Denktaş'ın Ankara'da mecburi sürgün hayatı böylelikle başlamış oldu. İşte bu dönemde Türkiye'de bulunan her Kıbrıslı Türk'le Denktaş ailesinin irtibatı ve onlara yardımları oldu. Bu dönemi içeren yaz tatillerinde Kıbrıs'a dönemeyen bizi Ankara Küçük Esat semtindeki apartman dairesi olan evlerinde misafir ettiler, çocuklarından ayrı tutmadılar. Unutamadığım 13-14 yaşımın anıları arasında onların ailece Kıbrıs tarihini.. Türkiye nezdinde dile getirişlerindeki coşkuda gördüm. Elbette birçok anım bu yıllar için vardır. Unutamadıklarım arasında Kıbrıs'ta Büyükelçilik yapan 'Mazhar Özkol' onları evlerine davet ettiği zamanlarda bizleri de o toplantılara çocukları ile beraber götürdükleridir. Büyükelçinin kızı Nur Özkol ile Lefkoşa'da okul arkadaşlığım vardır.
Diğer bir anım ise Türkiye'de Anamur’da Kıbrıs Türklerinin Moral ve Motivasyonunu artırmak amacı ile Kıbrıs'ın Sesi Radyosunun Mücahitin Sesi diye nitelendirilen radyo istasyonunu yerinde görmek için Rauf Denktaş'ın kendi kullandığı küçük WW açık mavi kaplumbağa aracın arka koltuğuna Raif, Serdar, Ender, Değer, ben ve kardeşim Kandemir'in Ankara-Anamur yolculuğu vardır.. Anamur’da bizi evinde misafir eden Radyo kuruluşunda görev alanlardan birisi olan Mustafa Adiloğlu'nun evinde pişen mulihiya yemeğinin hep birlikte yendiği çocukluk anılarım arasındadır.. Daha sonraki yıllarda da Denktaş ailesi ile ailevi beraberliğimizi Kıbrıs’ta sürdürdük.. Anılar.. Anılar.. Hiçbiri unutulmayan yaşanmışlıklar..
Liderimiz Kurucu Cumhurbaşkanımız Rauf Raif Denktaş 'ı Lefkoşa’daki Cumhurbaşkanlığı Sarayında 1988 yılında ziyaret edip Ulusal Birlik Partisinin 3 Nisan 1988 tarihinde gerçekleşecek 7. Olağan kurultayında dağıtımı yapılacak dergide yayınlanması için tarihe bir not düşermişsiniz ,yazar mısınız başkanım dediğim zaman hiç tereddütsüz el yazısı ile yazdıkları aynen dergide yer almıştır. İleriyi gören kendisini Kıbrıs davasına adayan bu çok değerli devlet büyüğümüzün aradan bunca yıl geçmiş olmasına rağmen Kıbrıs Müzakerelerinin geldiği safhada halen, değişen bir şeklin olmadığı gerçeği halkımızın gözü önünde cereyan etmektedir. Rumların içlerinde, yaşattıkları hırs, nefret, 67 yıl aradan sonra, Enosis'in okullarda kutlanması, ırkçı kararları ile ruhlarındaki hayali gözler önüne serdi.. Türkleri azınlık göstererek, küçümser nitelikte açıklamalar yaptıkları hepimizin kulaklarında çınlarken hala daha bazı kesimlerin Cumhurbaşkanı Sayın Mustafa Akıncı'ya koşulsuz masaya otur deyişleri Abesle İştigalden başka bir şey değildir. Bütün olaylar, geçmişten, geleceğe, gözümüzün önünde dramatik bir şekilde meydana gelmektedir.
Dışişleri Bakanı Sayın Tahsin Ertuğruloğlu'nun Ada tv de Sayın Cüneyt Oruç ile Editörün köşesinde yaptığı söyleşide ifade ettiği 'Artık Güney Kıbrıs'la müzakere etmenin anlamı kalmadı' deyişi ve açılımı son derece önemlidir. Doğrudur çözüm dilenciliği yapmaya hiç gerek yoktur..
Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf Raif Denktaş'ın dediği gibi yeni anlaşmaların çöp sepetine her daim atabilecek zihniyeti geçmişten bu güne unutmamalıyız.
