Sağlık Bakanlığı verilerine göre KKTC'de 2016'da mevcutlara 510 yeni kanser hastası eklendi.
Yani bu hesaba göre her gün ortalama 1.5 kişi kanser hastası oldu.
Peki sebep?
Neden bu kadar çok kanser vakası var Kıbrıs’ın Kuzey’inde?
Soluduğumuz hava, çevre kirliliği, yediklerimiz, içtiklerimiz, günlük yaşamın stresi vs vs..
Bir kere soluduğumuz hava zehirle karışık, elektrik santrallerinin filtresiz bacalardan doğrudan havaya bırakılması buna olanak tanıyor.
Peki tedbir?
Yok.
Devlet himayesinde her gün zehirleniyoruz.
Çevre?
Çevre hepimizin gözü önünde.
Deniz limanlarımıza atık kimyasallar bırakılıyor, devlet eliyle tabi.
Bu atıklar toprağa suya ve tabi ki havaya karışıyor.
Sonuç olarak yine devletin himayesinde zehirlenmeye devam ediyoruz.
Yediklerimizin, içtiklerimizin çoğu denetimsiz.
Neden?
Çünkü ne üretim aşamasında yeterince kontrolleri yapılabiliyor, ne de üretimden sonra sofralarımıza ulaşırken..
Haliyle burada da devletin himayesinde zehirlenmeye devam ediyoruz.
Günlük yaşamın stresi var bir de bütün bu olumsuzlukların üstüne.
Sistemsizliğin getirdiği lakayıtlığı hayatın her alanında yaşıyor görüyoruz hepimiz.
Yaşam kalitesi yerlerde sürünüyor.
Yollar çökmüş, hastaneler yetersiz, okullar ihtiyaca cevap veremiyor.
Yönetenler bilgisiz ve ilgisiz.
Sorunlara çareler üretmek yerine yeni yeni sorunların ortaya çıkmasına vesile oluyorlar bir şekilde.
Siyaset üretemiyor.
Siyasetçiler çoğunlukla kişisel ikballerinin peşinde koşturuyorlar.
Halk ilgisiz, sorgulamaktan aciz günü kurtarmanın peşinde.
Hal böyle olunca bizler, hepimiz birilerinin ihmali sonucu ölmeye devam edeceğiz.
Kanser illetinin girmediği hane kalmadı ülkede.
Her evde bir vakka.
Her evde kanser belasından verilen kayıplar.
Ama neden?
Ve Niçin?
Diye sorgulamıyoruz.
Küçük bir adada bu kadar çok kanser vakasının görülmesi ne kadar doğal ki bizler hepimiz bunu kanıksayarak yaşamaya devam ediyoruz.
Üstelik tertemiz bir havamız olduğu iddiasıyla yapıyoruz bunu, öyle ya ne ağır sanayimiz var fabrikalarından kara dumanları göğe yükselten, ne kimyasal sanayimiz var atıklarını toprağa gömen.
Ve/fakat elektrik santralimiz var zehirli gazını soluduğumuz havaya bırakan, limanlarımız var kimyasal atıkların boşaltılmasında sakınca görmeyen bir otoriteye sahip.
Üretenler var sebzeyi, meyveyi üzerine sağlığa zararlı kimyasalları püskürterek.
Bütün bunları denetlemekten aciz bir devlet yapımız var ki onun himayelerinde her gün zehirlenip hasta oluyoruz.
Yavaş yavaş ölüyoruz birer ikişer.