Komşuluk deyip geçmeyin, çoğu İnsanın bir zamanlar ev alırken kriterleri arasında ev alma komşu al, algısı yerleşmiştir. Şimdi biz komşularımızı bile tanımıyoruz diyenler vardır mutlaka. Doğrudur. Zamanımızda, nedense o eski zamanın komşuluk ilişkileri yok gibidir. Hayatın eskiden gelen günleri hala daha mal sahiplerinin çok olduğu eski mahallelerde devam etmektedir. Köşklüçiftlik giriş yolu ile Dereboyuna geçen yolda yılların ahbaplarının evleri Cafe, restaurant haline dönüşüp gençlerin eğlence mekanı olmasına rağmen o eski zamanımızın yeni mekanlarında, yıllarca evvel kimler geldi geçti biz hatırlayanlarız. Çağlayan bölgesi henüz eski zamanın evleri ile daha bakir kalsada, bizlerin tanıdığı ne kadar çok insan bu dünyadan göçüp gitmiş, ne çok insanı ebedi istirahatgahlarına uğurladık. Arkada gözleri yaşlı, aile bireyleri ile olduk. Komşuluk ilişkilerinin en yoğun duygu yüklü günlerinde gelenek ve göreneklerin yerine getirilmesinde, birbirleri için, dayanışma içinde olan aileler gördük, bizler de bu kaynaşma içinde olduk. Hepimiz bunları bir bir yaşayanlarız. 1974 Mutlu Barış Harekatından sonrası göçlerin etkisi ile, eşdeğer yerleşimleri ile eski komşuların ülkemiz sınırları içerisinde ayrı yerleşim birimlerinde yeni komşuluk ilişkileri oluştu. Birbirinden uzakta, yaşam koşulları nedeniyle ikamet eden, eski komşular yine de o eski günlerin birlikteliklerini unutmayanlardır. 20 Temmuz 1974 yılı üzerinden çok uzun yılların geçmiş olması, göçmenlerin yeni yerleşim yerlerine iskan edilmesiyle komşuluk ilişkileri, evveli ve sonrası diye ikiye bölmüş durumdadır. Kuzeyde oturan ve Güney ile mal ilişkisi olmayan, ancak Türk Rum karma köylerinde oturanların dahi Türk Mahallesi, Türk kahvesi diye geçmişten gelen bir bölünmüşlüğün, adada yaşamın, çok eski yıllarının değişmez gerçeğidir. Bugün Güney Kıbrıs genel anlamda Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti ile komşuluk ilişkisi içerisindedir. Bu komşuluk ilişkilerinde ara bölgede çeşitli isimlerle yapılan etkinliklerde sürdürülmeye çalışılan ortak komşuluk ilişkileri, bir kısım grubun sadece kendilerini bağlayan göstermelik gösterileridir ve dizi filmler arasındaki kısa, dakikalık reklamlara benzemektedir. Lefkoşa'da çocukluk yıllarını yaşayan, okula yürüyerek veya bisiklet ile giden bizlerin de yaşadığı yarım asırdan fazla bir zaman diliminde Kıbrıs’ta komşuluk konusu, içimizde kalan hep iyi yöndeki anılarda birikmiştir. Komşuda pişen yemeği pişirenlerin o yemeğin kokusu komşuya da gider diye tellerden karşılıklı verilişini, herhangi bir vefat halinde cenaze dönüşü hazırlanan çorba ve yemek çeşitlerinin evden eve verilişine kadar, bütün dostlarında bu yöndeki getirimleri aile eşrafının hep bir evde yas tuttuğu günlerde bir nevi izazı olmaktaydı. Halen de aynı gelenekler aldığımız kültür gereği sürdürülmektedir. Komşuların sevinçlerine de karşılıklı dostlukların, yardım katkısı fazlası ile olmaktadır. Hani derler ya dağ dağa kavuşmaz insan insana kavuşur bizler bu günleri de görenleriz. Eski komşular eski komşuların çocukları ile aynı duygularda buluşanlarız. Lefkoşa'da hala daha eski komşularımız vardır. Sokağımızdaki, varilli/kum torbalı sınırlar olmasına, sokak sonundaki sınırlar ötesine, Güneydeki askeri birliklerin üzerinde dalgalanan bayrakları görmemize rağmen, kendi yerimizde ülkemizde sokağımızda Güvenlik Kuvvetlerinin güvenliğinde, Türkiye'nin garantörlüğünde barışın olduğu sokaklarımızda yaşamaktayız. Kendi sınırlarımız içerisinde serbest dolaşım hakkına sahip olanlarız. Küçük Kaymaklı sınırındaki askeri kontrolde olan yolun sivil araçlara açılması ile Hamitköy kavşağından Lefkoşa şehir merkezine gerek Mağusa'dan olsun gerekse civar köylerden olsun, o yönde oturanların İtimat otobüsleri yolundan geçişleri ile mümkün olduğunda trafiğin rahatlığını memnuniyetle görenleriz. Komşuluk ilişkilerinde, samimiyetin varlığının, zenginliğindeyiz. Bu zenginlik çocuklarımıza bıraktığımız gerçek mirastır. Bu mirasta geçmiş yılların güveni sadakati ve vefası var olandır.