Hayaller arasında hiç çalışmadan öylesine hiçbir hedefi olmadan yaşamak çok zordur... Hiçbir şey yapmadan yaşamak insan doğasında yoktur. Tembellik özenilecek bir durum değildir. Çalışma isteği insanın kendi içinde var olan bir motivasyondur. Kişilerin işlerine karşı bağlılığını artırmak ise yöneticilerin görevleri arasındadır. İdareciler kendi çevrelerindeki çalışanları motive ederken, onların da bu motivasyonu kabulleri, kendi istekleri mutlaka şart olandır. Bu şartlara hazır olan kişiler etrafınızda toplanır ise hedef daha kolay saptanır. İnsanların içgüdüsel olarak içlerindeki gücün bazen farkında olmayabilirler... İş İdaresinde etkin olan kişiler bu kişilerdeki yeteneğindeki keşfedebilmek ve bu kişilerden faydalanmak yönüne gitmesi haliyle kendi başarılarını da ikiye katlayan olurlar... İdareci veya sorumlu fark etmez kendi sorumluluğunu paylaştığı müddet iyi bir yönetici olur, yoksa ben bilirim ben yaparım zihniyeti ile çizdiği hedefe tek başına ulaşamaz. İş hayatında dargınlıklara yer yoktur. Verimli bir çalışmanın neticesi ancak gerçekçi uygulamalar ile mümkündür. Kağıt üzerinde teorik hedefler pratikte üretkenlik yaratmayabilir. Çıkacak olan sorunları sahiplenmek de çözümde ayrı bir yetenek ister. Kişiler faydalı olmak istiyorlarsa kararlılık buna esastır... İkide birde karar değiştirmek sonuçta aynı yerde durmaktan başka bir şey değildir. Her beklentinin açıkça ifadesi ile kişilerin birbirlerinden ne beklediklerini karşılıklı birbirlerine söylemeleri gerekirken, orta yerde bir takım hesaplar peşinde koşup, sadece kendilerini ön plana çıkarırken karşı tarafı aşağılayıcı sözler veya sloganlarla küçük düşüreceğini sananların topluma ve ülkelerine hiç bir faydası olmadığı gibi temsil ettikleri kesimi kendi tuzaklarına düşürmektedirler. Halkın kimin faydalı kimin faydasız olduğuna karar verecek beyin gücü vardır. Bu gücü etkilemek isteyenler kendi güçsüzlüklerini ortaya koyanlardır... Zamanımızda açıklık ve şeffaflık olması hali ile ileriye atılacak adımlar çok önemlidir. Günlerce mesai saati, tartışan, yaşadığı ülkesini sever gibi görünüp devletinin temellerine söz bombası ile saldırı yapanların kendilerine dahi bir hayrın olmadığı gerçeğini görenlerin çoğunlukta olduğu bir yapı onlara her zaman set vazifesi yapmaktadır. Beraber yaşanılan insanların kendilerine biçtiği değer hiç bir zaman para ile ölçülmemelidir. Ölçüde sapma olursa kantarın ayarının bozulacağı da aşikardır... Dolayısıyla her zaman farklı düşüncelerin olabileceği gerçeğinden hareketle her daim bu düşüncelerde ortak zemin vardır. Bunun olmadığını ifade edenlerin ise amaçları farklı yönlerde, farklı çerçeve içindedir. Esas sakınılması gerekenlerde bu gruba girenlerdir. Çalışan, üreten insani değerlere ihtiyacımız sonsuzdur. Çalışan insan üzerinde baskıcı otorite kurmaktansa onlara, görevlerinde inisiyatif sınırlarını çizmek, üretimdeki verimliliklerini artıracağı gibi kendilerine olan özgüvenlerini de tesis edecektir. Çalışanları basma kalıp disiplinlin çerçevesinde çalıştırmak çağdaş bir anlayış tarzından uzak olup, onları çevrelerine yabancılaştırırken iş yerinin verimine bu davranış şekilleri, aksi yönde tesir edecek ve kâr yapayım derken göz çıkarmanın zararı, yine işyerinin zarar hanesine yazılacaktır... Ekip ruhu her zaman iki tarafın özünde olması gerekendir...
