Kendini BABA hisseden, baba sorumluluğunun bilincinde olan, evlat sevgisiyle yüreği delice çarpan tüm babaların babalar günü kutlu olsun…
Özel günlerden birisi daha… Her özel gün, bence, sizin ona yüklediğiniz anlam kadardır; yüreğinizin yüklediği anlam kadar hem de…
Babalar Günü, kimimizde bir yürek yakısıdır, kimimizde buruk bir gülümseme…
Gözlerinin içi güler babasına koşarken bir küçük kız…
Yeni bisikletine kavuşmuş bir erkek çocuk, mutlulukla gülümser kocaman avucunda babasının minicik elleri…
Çok mutlu bir çocukluk geçirdim. Ağaçlarla konuşmayı, hayaller kurmayı, masallar uydurmayı, resimler yapmayı hep sevdim. Bir de denizi çoook sevdim. Nedeni de babama göre, doğduğum evin duvarını dalgalar dövermiş de ondan... Her kız çocuğu gibi babama aşıktım, hala da öyle...
Ayşe TURAL

ÇOK GÜZEL BİR YAZI (alıntı)
Babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur.
İnsan babası ölünce büyüyor çünkü. Yalnız başına kalıyorsunuz o zaman artık.
Çocukken her şeyi bilen, herkesten güçlü olan babamız biz büyüdükçe küçülüyor.
Zamanını tamamlamış ve geçmişte kalmış bir yaşlı olarak kendi köşesinden bize bakıyor. Uzakta olsa da, bize dokunamasa da...
Usandıracak kadar ayrıntılı sorularla hayatı öğrendiğimiz, her şeyi bilen babamızın sorularıysa biz büyüdükçe artık bize sıkıcı gelmeye başlıyor. Müdahale etmese, soru sormasa ne iyi olur dediğimiz zamanlar çok oluyor artık. Biz ondan daha iyi biliyoruz ya her şeyi. Zaman artık onun zamanı değil ya... Teknoloji gelişti ya... Her şey değişti ya...
Oysa ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz, işte o zaman gerçekten büyüyorsunuz. Çünkü çınarın gölgesi yok artık üzerinizde. Sizi fark etmediğiniz halde yağmurdan, güneşten koruyormuş meğer o gölge.

Siz de aile kuruyorsunuz, baba oluyorsunuz, sizinde gölge yaptığınız ve koruduğunuz birileri oluyor ama o gölgeyi çok arıyorsunuz.
Babanız öldüğünde büyüyorsunuz.
Artık soru soracağınız, öğreneceğiniz, azarını duyacağınız, takdirini alacağınız, akşam eve dönerken yolunu gözleyeceğiniz, korkacağınız bir babanız yoksa büyüyorsunuz.
Yarınınızdan sorumlu tuttuğunuz, her istediğinizi almak zorunda olan o kişi yoksa artık...
Hep sessiz ağlayan, suskun seven, en zor dönemde bile yıkılmaz görünen, sırtınızı dayadığınız çınar ağacınız yoksa artık...
Büyüyorsunuz o zaman işte.
Savaşın ortasında komutansız kalmaktır, babasız kalmak.
Kaç yaşınızda olursanız olun babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur.
(Alıntı)
Ayşe TURAL

GÜNAYDIN...
Gece eteğini toplayıp giderken saygılıydı güneşe...
Ağaçlar, çiçekler, kuşlar, böcekler yeni günü müjdelediler birbirlerine...
Sen de senin için hazırlanan bu şölene mutlulukla,
sevinçle
ve
sevgiyle katıl...

SANKİ
sanki
tutunamadığım dalsın
üstelik
maviden yeşile,
güneşe boyanan yanımsın...
sıkıntılı bir saplanış yüreğimde
hiç azalmamacasına...
silik kartpostallar gibi yüzün
renksiz
kokusuz...
nedendir bilinmez
bir yürek çarpıntısı
dünden kalma bir ivecenlik...
unut...
sen
dingin limanlarıma
demir atamazsın...
Ayşe TURAL

MASAL MI?
OLSUN...
İstiyorum ki…
Şu dünyadaki herkes küçük hesapların peşinde koşmaktan vazgeçip SEVGİnin peşine düşsün.
Ne güzel olur ama…
Fazla hayalperestim değil mi?
Bu kadar güzellik ve iyimserlik ancak masallarda olur...
Olsun da...
varsın MASAL olsun...
İNSAN
insan
kendine baktıkça
küçülüyor sanki yavaş yavaş...

insan
kendine dokundukça
yaşlanıyor sanki ağır ağır...

insan
düşündükçe
büyüyor sanki kocaman kocaman...

Ayşe TURAL

İÇİMİN RENKLERİNİ ÇOĞALTIYORSUNUZ...

Sevginizle, ilginizle, gülümsemelerinizle ve güzel sözlerinizle hep yanımda oluyorsunuz...

Sevgi çemberinizde çok mutlu oluyorum...

Hep güzel şeyler düşünmemi sağlıyorsunuz...

İçimin renkleri çoğalıyor o zaman...

IYI Ki VARSINIZ...
Hayatımda olmaya devam ediniz..

APANSIZ

apansız biri
sen mesela/ sobeler gibi
çıkıversen karşıma...

tanımadığım
adını bilmediğim sen
çayırkuşu yalnızlığıma
kocaman bir nokta koysan...

sonra
sek sek oynasa yüreğim
gözlerinin içine bakarken
sedef kabuklu günleri düşlesek seninle...

bitmeyen akşamlarımız başlasa
yasemin kokulu gecelere uzanan...

gümüş başaklar türküler yaksa ayışığına
umut dolu bir tohum
yarınlara çatlasa apansız...

Ayşe TURAL

SEVGİ VE UMUT

UMUT etmekten vazgeçmeyeceğim… İnadına UMUTLU, inadına YAŞAMA SEVİNCİ dolu ve SEVGİ yüklü biri olmaya devam edeceğim.

Tıpkı bir misyoner gibi aynı şeyleri anlatmaktan bıkmayacağım. Aksine birilerini etkilemek, inandırmak ve böyle olmalarını sağlamak için durmadan çalışacağım…

Aslında görüyorum ektiğim tohumlar yeşerdi, çiçeğe bile durdu…

BAHARI İNKAR EDEBİLİR MİSİNİZ? O vakti gelince tüm canlıları renklendirir, insanı bile…

ANLAMSIZ

bir titreşimdir yaşanan
derinden solunan an
ardında kalan
nedense kocaman bir hiç...

evrenin iç çekişleri
sararmış sayfalar gibi
bir ömürden geriye kalan...

eskimiş sayfaları hayatın
anlamsız gökyüzü haritaları sanki
gitgide unutan bellek...

Mars'a kesilen bilet
evren ışığını gözlerden saklıyor...

uzay merdiveninde
güneş güneş ağlayan kadın
unutulmuş bir çocuk gülüşü
dudaklarında...

çırılçıplak iç evreninde
renksiz günlerdir yaşanan
üç pişmanlık çiçeği
solar, dökülür avuçlardan
doğum...
ölüm...
ve aşk...
hepsi bu kadar...

AYŞE TURAL

IŞIK IŞIK GÜNAYDIN

Yaşam yolculuğu böyle bir şey işte...
Yollarımız kesişiyor...
Paylaşımlarımız oluyor...
Günaydınlar çoğalıyor...

Farkındalıklarımız arttıkça hayat, daha bir anlam kazanıyor, değerleniyor ve aydınlanıyor...

Bizimle birlikte olan herkes de bu IŞIKtan payına düşeni alıyor...

Haydi yeni güne içten bir merhaba ile gülümseyin...

TEK KADIN

vakit gece yarısı
el-ayak çekildiğinde
her şeyin
suspus olduğu saatlerde
sen girersin odama
sesin girer...

kalp atışlarını
duyarım ta yüreğimde
uzanınca ellerin
bilirim
tek kadının
ben olurum...

Ayşe TURAL

FARK YARATAN İNSANLAR...

Yaşamın koşuşturmacaları içinde ansızın biri çıkar karşımıza... Öyle bir şey söyler... Şaşırtır bizi...

Söylediği her neyse yaşam çizgimizi değiştirir... Hayata tutunmamızı sağlar... Umutla yüreklendirir bizi...

O noktada miladımız olur... Farkındalık yaratır...
Aslında küçük dokunuşlar büyük değişimler yaratır hayatımızda...

İYİ Kİ VARDIRLAR...
İYİ Kİ YÜREĞİMİZE DOKUNMUŞLARDIR...
İYİ Kİ ONLARI TANIMIŞIZDIR...

TANIŞMA

durdum
baktım
zaman tünelinde...

beni
bir yerlerde vurdular
öldüm...

aslında
gökyüzüne kurşun sıktılar
yüreğim sırılsıklam...

bütün bir sonbahar
düşüverirse gözlerine
başka yerde arama ben ordayım...

Ayşe TURAL