Kişilik insanın sergilediği tavırdan bellidir... Kişi yetenek ve özellikleri ile her zaman gözler önündedir... Nitekim kişilik ile ilgili gözlemlerde anlatılanlar da hayli ilginç ve ibret vericidir, işte bir tanesi...' Sınıf, öğrencilerin gürültü ve patırtısıyla sallanırken çok sert görünümlü öğretmen kapıda beliriyor. İçeriye kızgın bir bakış atıp kürsüye geçiyor. Tebeşiri eline alıyor, tahtaya kocaman bir (1) rakamı çiziyor. 'Bakın, bu kişiliktir. Hayatta sahip olabileceğiniz en değerli şey...'diyor. Sonra 1'in yanına bir 0 koyuyor; 'Bu, başarıdır. Başarılı bir kişilik 1'i 10 yapar.' Bir 0 daha koyuyor. 'Bu, beceridir. 10 iken 100 olursunuz'... Sıfırlar böyle uzayıp gidiyor: Yetenek... Disiplin... Sevgi... Eklenen her yeni 0'ın kişiliği 10 kat zenginleştirdiğini anlatıyor öğretmen, sonra eline silgiyi alıp en baştaki 1'i siliyor. Geriye bir sürü sıfır kalıyor ve diyor ki 'Kişilik olmadan diğerleri bir hiçtir...'
Güzel bir tanımlama bir bakıma ne kadar okursanız okuyun, bilirseniz bilin, eğer bu kazanımlarınızı gereği gibi gereken yerde kullanamıyorsanız kişiliğinizden verdiğiniz ödün ile kocaman bir hiç olursunuz, kaybedersiniz diyor, her bireyin yetenekleri ayni olmayabilir. Ancak kişi kendini, kendi yapabilecekleri ile eğitime alması gerektiğini bilen olmalıdır... Disiplin, kişilerin prensiplerine uygulayacağı sınırda, kendisini bulmasıdır... Sevgi olmadan, yapılan işi sahiplenme duygusu olmadan, başarıyı yakalamak imkânsızızdır.
Kişilerin bazı hallerde, birbirleri ile ilgili tutumlarının oldukça zayıf olduğu görülür ve çoğu halde, bu gibi durumların bakışlarda dahi, belli olduğu görülür... Sözel olsun, yazılı olsun, bu zayıflık her haliyle ifadelerde gözlerimiz ve kulaklarımızda sırıtan bir hal alır... Diğer bir anlatımı yine çok beğenerek okuyacağınızı ve çoğu kez öncelikle aynaya, kendimizin bakması gerçeğini de ifade edeceği için sizlere aktaracağım... Başka yazacak konu mu yok demeyin her anlatım ayrı bir çağrışım ile çok şey hatırlatan ve çoğu kez yaşamın kendisini, bulduğumuz, bize ders niteliği taşıyan, düşündürücü ve yeni gündem yaratacak cinsten oluyor... Yoksa icraatlarda takip elbette gerekli ama usul hal ile anlatmak daha da önemli, çoğu kez ayni havayı soluyan kişilerin birbirlerini sanki düşman gibi görmeleri de hiç hoş değildir... Hayat yaşamak için insanlara verilen en güzel lütuftur. Tabii kullanmasını ve değerini bilenlere... Bilmemek için ise hiç sebep yok... Öğrenilmesi için sadece gayret gerekir... Gelelim örnek anlatımımıza; 'Bir baba ve oğlu ormanda yürüyüş yapıyorlarken birden çocuk takılıp düşüyor ve canı yanıp 'AHHHHH' diye bağırıyor. İlerideki dağın tepesinden 'AHHHHH' diye bir ses duyuyor ve çocuk şaşırıyor. Merak ediyor ve 'SEN KİMSİN?' diye bağırıyor. Aldığı cevap 'SEN KİMSİN?' oluyor. Aldığı cevaba sinirlenen çocuk 'SEN BİR KORKAKSIN' diye tekrar bağır. Dağdan gelen ses 'SEN BİR KORKAKSIN' diye yine yankı verendir... Çocuk babasına dönüp 'BABA NE OLUYOR BÖYLE?' diye soruyor. 'OĞLUM' diyor adam, 'DİNLE VE ÖĞREN!' ve dağa dönüp 'SANA HAYRANIM' diye bağırıyor. Gelen cevap 'SANA HAYRANIM' oluyor. Baba tekrar bağırıyor, 'SEN MUHTEŞEMSİN!'. Gelen cevap 'SEN MUHTEŞEMSİN!'. Oğlu çok şaşırıyor, ama hala daha ne olduğunu anlamamıştır... Babası açıklamasını yapıyor. 'İnsanlar buna `Yankı` derler, ama aslında bu `Yaşam'dır. Yaşam daima sana verdiklerini geri verir. Yaşam yaptığımız davranışların aynasıdır. Daha fazla sevgi istediğin zaman, daha çok sev! Daha fazla şefkat istediğinde, daha şefkatli ol! Saygı istiyorsan insanlara daha çok saygı duy. İnsanların sabırlı olmasını istiyorsan sen de daha sabırlı olmayı öğren. Bu kural yaşamımızın bir parçasıdır, her kesiti için geçerlidir.' Yaşam bir tesadüf değil, yaptıklarınızın aynada bir yansımasıdır.' der... Basit ama yaşamın beceri, saygı, sevgi ve sabır etrafında dünya gerçeğinde yer aldığını ve kişiliklerde, pusula vazifesi gördüğünü anlatması, açısından kanaatimce son derece önemlidir. Nasıl yankı yaşam ise; sana hayatı üç kelimeyle anlatırım diyenler olduğu gibi... 'HAYAT DEVAM EDİYOR'