Sen yazı tutmaya çalışsan da sonbahar olanca gücüyle bastırıyor. İnat etsen de gitmesin diye, eylül geldi, yazı tutmak nafile… Başka bir yüzünü gösteriyor güneş bu aralar yüzümüze. Biraz boynu bükük biraz erken kaçmak ister gibi… Haber bültenleri hava sıcaklıklarının üç-dört derece düşeceğini söylerken, sen akşam serinliğinde yürümenin keyfini alıyorsun ömrünün en güzel deminde…
Eylül rüzgarları akşamları penceremizden içeri girerken, yazın kavurucu sıcağından bunalan bizler attık kendimizi sokaklara... “Haziranla başlayan günler sona erdi, yaz bitti” diye üzülmek boşuna... İnsan ömrünün en güzel zamanlarıdır aslında sonbahar… İlkbahar tomurcuktur, çılgınlar gibi akar insan hayatının ilk baharında… Ne yaptığını bilemez, yürek değil hormonlar yönetir aklımızı… İlkbahar hatalarla doludur… Bütün ömrün boyunca çekmek zorunda olduğun…
Ve sonunda yaz gelir. Durulur kalbin. Bütün gücünle savaşır mücadele edersin… Güneşli günlerin keyfini sürsen de, güneş yüzünü eğmeden kıymetini bilemezsin…
Geldi mi sonbahar kapına, eylül rüzgarları çalar ilk çanları. Ne yaptım, ne ettim diye bir toplama çıkarma yapma şansıdır eylül bu hayatta… “Sonbahar bitmeden neler yapılacak listesi”, kış gelmeden önce son hazırlıktır insan hayatında… Kim bilir belki görmediğin yerler vardır. Ve sen o ülkeleri görmek için ölesiye bir özlem duyarsın… Dilini bilmediği ülkelerde kimse seni tanımadan dolaşmak istersin… Nerden başlasam diye baktığındaysa, “ne kadar da çok yer var, zaman yetecek mi” diye sızlanırsın… “Keşke daha fazla yürüseydim ilkbaharda, sıcağa aldırmadan koşsaydım yaz akşamlarında” diye isyan edersin…
İnsan, ömrünün eylülünde, ne yapar ne eder bir yön bulur kendine… 30-35 yıl süren dostluklar ayak uyduramazsa eylül yürüyüşüne… Yanında onunla yürüyecek birini arar belki de…
Yazık ettik yaz günlerine belki ama önümüzden koca bir sonbahar var. O şairini dediği gibi…
“Eylül toparlanıp gidiyor, ekim filan da gider bu gidişle…” Ama kış gelmeden hemen önce… Yapılacak çok iş var, durmak, sızlanmak yok oturduğumuz yerde…