Günümüzde üniversitelerden, eğitim-öğretim hizmetleri gibi geleneksel işlevlerinin yanı sıra bulundukları kent ile etkileşim içerisinde olmaları ve komşu çevrelerinden başlamak üzere bulundukları kente ve bölgeye katkı sağlamaları beklenmektedir. Bir çok yerde üniversitelerin kentin bir parçası olarak değil de kentten bağımsız bir örgüt gibi değerlendirilmesi bu alanda henüz çok mesafe kaydedilmediğini göstermektedir. Üniversiteler kamusal fayda ve toplumsal katkı konusunda duyarlı olmaya başladıkça, içinde bulundukları kentlerin dönüşümünü doğrudan etkileyen önemli aktörler haline gelirler.

Kent üniversite etkileşimini inceleyen çalışmalarda temel vurgu, üniversitelerin bölgesel kalkınma politikalarına ve sürdürülebilir insanî gelişmeye yönelik etkileridir. Birleşmiş Milletler tarafından geliştirilmiş olan bu kavram, insan unsurunu bir ülkenin ve bölgenin gelişmesindeki birincil etken olarak ele almaktadır. Sürdürülebilir insani gelişme kavramı, gelişmeyi sadece ekonomik bir süreç olarak tanımlayan geleneksel eğilimlerden farklı olarak, insanların ekonomik koşullarındaki iyileştirmeyle birlikte; sosyal, siyasal, kültürel, sağlık ve eğitimle ilgili haklardan yararlanabilmelerini sağlayacak genel koşulların sağlanmasını da kapsar. Bu yaklaşımla, insanların belirtilen olanaklara yeterli bir düzeyde ve eşitlikçi bir biçimde ulaşabilmeleri temel bir insani hak olarak kabul edilmektedir. Dolayısıyla üniversitelerin ilk başta eğitim hakkı olmak üzere bu hak ve olanaklara erişimi kolaylaştırarak ve yaygınlaştırarak sürdürülebilir gelişmeyi desteklemeleri beklenmektedir.

 Bu kapsamda mezunlarına iş alanları yaratmaları, bireylerin kendilerini geliştirmelerine destek vermeleri ve özellikle esnek öğrenme kültürü yaratmaları önem taşımaktadır. Üniversitelerin bulundukları toplumsal çevreyle ilişkilerinde mezunlarına destek kadar, yaşam boyu öğrenme çerçevesinde tüm bireylere yeni beceriler kazandırmaları ve insan gücü kalitesinin artmasını sağlamaları da önemli bir katkıdır.

Kent bölge kalkınması çalışmalarında üniversitelerin rolü değerlendirilirken, temel ölçüt, bölgenin ekonomik olarak gelişebilmesi için bölgedeki insan kaynağı ve kurumsal mekanizmaların etkileşim içinde olmaları gerekmektedir.

Bölgeye nitelikli insan kaynağı yetiştirerek ve var olan insan kaynağını geliştirerek katkı sunan üniversitenin belli kurumsal ağlarla bulunduğu bölgeye, kente bağlanması, burada bir “öğrenme ortamı” oluşturması, rekabet ve sosyal uzlaşmayı sağlayan kaynaklar yaratması beklenmektedir. Üniversitenin kente katkıları değerlendirilirken, kentin ihtiyaçlarının dikkate alınması, kentin sorun ve önceliklerinin anlaşılması ve bu doğrultuda bir iletişim ve etkileşimin yaşama geçirilmesi önemlidir. Farklı bir ifadeyle, kent ile işbirliğinin ve bilgi aktarımının yalnızca üniversiteden komşu çevreye olacak şekilde tek taraflı değil, çevredeki bilgi ve becerilerin de üniversiteye iletilmesi şeklinde, iki yönlü olması önemlidir

Peki bugün üniversite adası sloganıyla yola çıkılan ve bir çok üniversiteye ev sahipliği yapan Kuzey Kıbrıs’ta durum nedir?

Yani kent-üniversite işbirliği tam manasıyla sağlanmış mı?

Maalesef sağlanamamıştır.

Adanın hiç bir bölgesinde bu mümkün olmamıştır.

Dolayısıyla bu noktada sıkıntılar vardır.

Ve bu sıkıntıların uzmanlar tarafından irdelenmesinde büyük yararlar olacağı düşüncesindeyim.

Zira bugün adada ne kent-üniversite bütünleşmesi sağlandı ne de üniversitelerin bulundukları bölgelerin birer parçası olması doğallığı içselleşti.