Tasavvuf öğretisiyle kavrulmuş bir şeyhin söyledikleriyle başlamak isterim bu Pazar yazıya…
O yazarın naklettiği o diyalog, neden bilmem çok etkiledi beni…
Hikaye Osmanlı döneminde geçiyor.
Dönemin en ünlü Şeyhi, hayatı sorgulayan müridine, “Kul eksikli yaratılır” diyor.
Müridi hemen cevabı yapıştırıyor:
“Hepimiz bu kadar eksikli yaratıldıysak, bu kadar çok istemeyi nereden öğrendik şeyhim?”
Şeyhin cevabı on yılların imbiğinden süzülür gibi dökülüyor dudaklarından…
“İstemek, kendi noksanımızı gösterir. Unutmayın ki bazen diğer insanlardan en çok istediğimiz, onlara en az verebildiğimizdir…”
Bu cevabın ardından devam ediyor Osmanlı’nın ünlü şeyhi…
“Kulu hatasıyla, noksanıyla seveceksin. Bana sorarsanız sevgi, eksikliğe rıza göstermektir.”
Bu küçük diyalog ışığında soralım bakalım bu Pazar sabahı kendimize…
O tasavvuf ehlinin dediği gibi, hangimiz karışımızda sevdiğimiz insanların eksikliğine rıza gösteriyoruz bu hayatta…
O bilgenin dediği gibi, bir insanın asıl yüzünü, bir şeyi hakikatten ihtirasla istediğinde görür insan…
Düşünün, günlük hayatta yüzünüze taktığınız maskelerin çok istediğiniz bir şey olmayınca nasıl düştüğünü…
Nasıl kendi iç dünyanızı ortaya çıkardığını…
İnsanların bu dünyadaki en iyi sınavı güç ve para şüphesiz…
Güçle ve parayla sınanmayan insan, “ben oldum, tamamım” diyemez bu hayatta.
O güç ve paranın da sonsuza kadar sizde kalmayacağını bilerek, hareket etmek lazım belki de.
Güç dediğiniz şey de görecelidir aslında…
Yine o bilgenin dediği gibi, “Ben güçlüyüm” demek, “ben acizim” demektir aslında.
Beni bana karşı koruyacak “bir dostum, bir muhafızım, bir sevenim, bir sevdiğim yok” demektir…
O yüzden güçlü gibi görünen insanların da o ihtişamına bakıp kolay aldanmayın.
Gerçek güç, insanın yüreğindedir.
Ve her ne olursa olsun, yaş kaç olursa olsun, o güç hep orada kalır.
Güçlüler dünyasında yalnız kalmak pahasına bazen güçsüz görünmek, güçlü görünmekten daha iyidir çoğu zaman…
O yüzden safınızı iyi seçmelisinin bu hayatta…
Gücü bol parada, maddiyatta değil de, yürekte arayanların safında olan bir hayat dilemek gerek bazen sevdiklerimize…
Gerçek mutluluk orada belki de…
İyi pazarlar…