40 yılın siyaseti tabi, yalan hile hurda üzerine kurulmuş.
Seçimlerden önce başka söylenmiş, seçimlerden sonra başka yapılmış.
Siyaset kurumu güvenirliğini böyle böyle zaman içinde yitirmiş..
Halk buna alışmış, ilkesizliği benimsemiş hatta kanıksamış.
Yalanı talep eder hale gelmiş siyasetçilerden.
Bu mudur yani?
Evet maalesef tam da budur geldiğimiz nokta.
Siyasetçi yalan söyledik sonra itibar kazanır hale geldi halktan.
Hile, hurda, türlü entrikalar çevirdik sonra kıymete bindi..
Hükümetler yıllardır rant üzerine kuruldu.
Bakanlıklar rant üzerine dağıtıldı.
İcraatlar rant üzerinden yürütüldü.
Hal böyle olunca şimdi Kudret Özersay ve Tufan Erhürman’ın ilkeli duruşu insanlara acemilik olarak yansıtılıyor.
Peki neden?
Propaganda süreci öncesi ve sonrası savundukları değerlerin arkasında durdukları için..
İlkeli duruş sergiledikleri için.
Şeffaflık ve hesap verebilir bir düzenin tesisini talep ettikleri için.
Tabi buna alışık bir halk olmayınca haliyle yadırgıyorlar bu duruşu.
Her şeyi hükümete girip, makamı elde etmeğe indirgiyorlar.
Oy verdik size bu şansı verdik girin hükümete işlerimizi yürütelim odağında ele alıyorlar konuyu.
Çoğunluk hadiseye toplumsal yaklaşmıyor.
Çünkü böyle alıştırılmışlar.
Yalana, dolana itibar ettirilmişler.
Kıza iş, oğlana kredi, hanıma atama, aileye arazi, vatandaşlık kısacası ranta dönük bir beklenti içerisinde olmuşlar hep.
Kaliteli bir sağlık hizmeti umurlarında olmamış, çocuklarının iyi ve çağdaş normlarda eğitim alıp almaması umurlarında olmamış,temiz bir çevrede yaşamayı öngörmemişler,düzgün yollarda otomobil kullanmayı talep etmemişler, sosyal adalet, hak hukuk beklentileri olmamış..
Kısacası toplumsal bir beklenti içine girmemiş bu çoğunluk.
Kişisel çıkarlarına onları en kolay ulaştıracak siyasetçilere oy atıp durmuşlar yıllardır..
Şimdi ise ne söylemişse onları yapmaya çalışan siyasetçileri yadırgıyorlar.
İlkeli duruşu garipsiyorlar.
Biz ne zaman böyle bir halk olduk diye hiç sormayacağım.
Zira 40 yıldır böyleyiz..
Bu ülkede sırf bakanlık koltuğu kapıp kişisel menfaatleri için düzenini sürdürmeye çalışan ve toplumsal hiç bir kaygısı olmayan siyasetçilerin tecrübeli diye addedilip işi bilen siyasetçi diye nitelendirilmesi toplum olarak geldiğimiz seviyeyi en iyi şekilde gözler önüne seriyor.