Bruno Gronıng Arkadaş Çevresinden bir arkadaş anlatıyor:
1949 yıllarının sonlarında, Bruno Gronıng’le tanışmıştım. Wangerooge’de, ailesiyle birlikte oturuyordu. Normalde orası sonbahar ve kış aylarında çok sakin ve sessiz olurdu. Fakat o sonbaharda, adaya çok fazla insan gelmeye başladı. Çünkü o devrede Bruno Gronıng her kes tarafından tanınmaya başlanmıştı.
Engelliler, koltuk deynekleriyle, sedye ve tekerlekli sandalyede gelen çok insan vardı. Annemin anlattığına göre, benim de birçok hastalığım vardı ve annem beni de Bruno Gronıng’e götürmeye karar vermişti.
Nerdeyse 2000 kişi vardı ve biz de o kalabalığın içine karıştık. Çok heyecanlıydım, daha önce böyle bir şey görmemiştim. Herkes sakin sessiz bekliyordu. Tek umutları, bu ufak tefek adamın, kendilerine yardım etmesiydi. Benim de en büyük sıkıntım, saman nezlesiydi ve özellikle yaz aylarında, çoğu zaman, günlerce odadan çıkmamam gerekiyordu.
Bir süre sonra Bay Gronıng salona geldi ve insanlarla ayni hizada olduğu için görmekte zorlanıyordum. O gün bana en ilginç gelen şey, herkese ayrı ayrı kalay kağıdından yapılmış küçük enerji topları dağıtmasıydı. Bu topları elimizde tutmamızı söyledi ve çok güzel bir konuşma yaptı.
Bazı insanların öne gelmelerini istedi. Bu insanlar, sedyelerden, tekerlekli sandalyelerden kalkarak yanına gittiler, bunları ben gözümle gördüm. Salondaki diğer insanlar şaşkınlıktan konuşamadılar. Sedyelerden ve tekerlekli sandalyelerden kalkan insanlar ise ağlayarak önde toplandılar. Çocuk olmama rağmen, o gün orada çok Yüce bir şeylerin gerçekleştiğini ve mucizeler yaşandığını anlamıştım.
Ben kendim de şifalanmıştım, ama maalesef şifalandığımı ancak yaz aylarında fark edebildim. Çünkü krizler yaz aylarında ortaya çıkardı ve ancak ondan sonraki yaz aylarında, krizlerin bittiğini anladım.
Oradaki insanlar, orada olup bitene ve küreye yoğunlaşmışlar, büyük bir şaşkınlık içinde olanları seyrediyorlardı. Kürenin elime çok fazla ısı verdiğini hissediyordum ve bütün bunlar için hiçbir para ödememiştik. Bu küreyi hep sakladım ve ara ara elime alarak ısındığını fark ettim. Çünkü benim için çok önemliydi ve unutamayacağım bir gündü.
Bruno Groning çok sakin ve serinkanlı idi. Dış görünüşü de beni çok etkilemişti. Bu deneyimden sonra, bir kere daha Bruno Groning ile ilgili hiçbir şey duymadım. Arkadaş Çevresinden de haberim yoktu. Ta ki tanıdık bir bayan arkadaş benle bir arkadaşı Belgesel Filmine götürene kadar. Bu adamın hala daha bu kadar anıldığını açıkcası hiç bilmiyordum. Bu benim için çok özel bir deneyimdi. Herkesin de böyle bir denemeyimi yaşayabilmesini ümit ediyorum.