Ülkemiz sınırları içinde bozuk yollar hepimizin malumu.
Her yıl katmerli yol kullanım vergisi veriyoruz.
Yani seyrüsefer dediğimiz ruhsat parası.
Peki nereye gidiyor bu paralar?
Yol için, yol güvenliği için kullanılıyor mu?
Hayır.
Ama nasıl olur?
Milyonlarca lira yolların onarılması için harcanmıyorsa, biz neden bu vergiyi veriyoruz?
Üstelik kat be kat fazla.
Buna rağmen yollar kullanılamaz halde.
Dolayısıyla görüyoruz ki Devlet üzerine düşen sorumluluğu yerine getiremiyor.
Hükümetler yurttaşa karşı olan yükümlülüğünü yerine getiremiyor.
Peki ya pasaport!
Pasaporta ne demeli.
Dünyanın tanımadığı bir pasaporta dünyanın parası isteniyor bizlerden.
Ne kadar tezat bir durum değil mi?
Ya ehliyetler..
Her yıl ehliyet tazeliyoruz.
300/500/700 veriyoruz parayı ehliyeti tazeliyoruz.
Neye göre?
Yani para verince araç sürmeye ehil mi oluyoruz?
Ne bir sağlık kontrolü yapılıyor, ne de tekrar sözlü ya da pratik bir sınav..
Parayı ver ehliyeti tazele!
Gelecek yıl daha fazla ver.
Peki nereye kadar?
İşte burası çok önemli.
Zira insanlar artan harçlar karşısında ödeme zorluğuna girerek ehliyet tazelemiyorlar.
Seyrüsefer çıkartamıyorlar, pasaport tazelemiyorlar, sigorta çıkartamıyorlar..
Bugün yollarda onlarca ehliyetsiz insan araç kullanıyor, onlarca aracın seyrüseferi sigortası yok. Bu insanlar kurallara kanunlara uymak istemezler mi?
Ben eminim istiyorlar.
Lakin beceriksizliğin tavan yaptığı bu yönetim anlayışı ile yaratılan bozuk sistem bunu mümkün kılmıyor..
Bugün yanı başımızda Güney Kıbrıs’ta Seyrüsefer bedeli kendi para birimimizle dahi tam 6 katı daha fazla. Güney Kıbrıs da asgari ücret 870 euro yani 1 asgari ücretin 8 de 1 i ile bir aracın seyrüsefer ruhsatını ödenebiliyor.. Bizde ise 1.5 asgari ücret!!!
Ve yollar olması gereken standartlarda, yol güvenliği, aydınlatma, alt geçitler, üst geçirler her şey bir tamam. Yağmur istediği kadar şiddetli yağsın, yol içinde tehlike arz eden su birikintileri görmek mümkün değil..