Lise yıllarımda, toplumsal var oluş mücadelesine bilfiil ben de katıldım.
Hem okul hayatı, hem de mücahitlik hayatını birlikte yürüttüm.
Anlayacağınız, bir koltukta iki karpuz misali.
63 – 64 döneminde terhis olmak diye bir kural yoktu.
Ya hasta olacaktınız ve Mücahitlik yapacak vasıf taşımayacaktınız.
Yahut da Liseyi bitirip, bir yıl daha fazla mücahitlik yapıp. Terhislik hakkını elde edecektiniz.
İşte bende o haktan yararlanarak. Yüksek tahsil için terhis edildim ve Ankara’nın yolunu tutarak. Hukuk fakültesine kaydımı yaptırdım.
Derslere başladık, yarı ders yılını tamamladık. Şubat tatilinden sonra, Mart ayında yine okula başladık.
Martın on ikinci günü Sıhhıyede Hanımeli Sokaktaki Kıbrıs öğrenci yurdunda, on üç haberlerini dinlerken. Kuvvet Komutanlarının dönemin Başbakanı Demirel’e muhtıra vererek hükümetten gitmesini istediler.
Muhtıranın verilmesini takip eden zaman süreci içerisinde, gelişmeler hızla devam etmeye başladı.
Tarafsız bir Başbakanın başkanlığında partiler üstü teknokratlardan oluşan bir hükümet talep ediliyordu.
Derhal formül bulundu.
CHP senatörü Nihat Erim partisinden istifa ettirilip. Onun başkanlığında tarafsız bir hükümet oluşturulmak için kollar sıvandı.
Meclis içindeki siyasal partilerden de Bakan talep edildi.
CHP Genel Başkanı olan İsmet İnönü. Diğer partiler gibi hükümete Bakan vereceğini kabul etti.
CHP Genel Sekreteri olan Bülent Ecevit. Bu formülün Demokrasiye ve seçmenin iradesine ters düştüğü için buna karşı çıktı.
Genel Başkanla, Genel Sekreter arasında görüş ayrılığı tavan yaptı.
Ecevit, Genel Sekreterlikten ayrıldı.
CHP parti meclisinde Ecevit, çoğunluğu elde tuttuğu için. Genel sekreterlikten ayrılması parti içi dengeleri değiştirmedi.
İnönü, parti meclisinde hakim olmak için, olağanüstü Kurultaya gitti.
CHP delegesi, Ecevit’ten yana tavır koydu.
İnönü, Genel Başkanlıktan istifa etti.
Yapılan yeni Kurultayda, Bülent Ecevit Genel Başkanlığa seçildi.
CHP içinde bu gelişmeler yaşanırken. Tarafsız olarak kurulan Erim Hükümeti. “Balyoz Harekatı “ ile hapishaneleri dolduruyordu.
Partiler üstü ve Atatürkçü olarak iktidara gelen Erim Hükümeti. ABD’nin isteği ve bastırması ile Türkiye’de afyon ekimine yasak getirdi.
Bu sektörde uğraşan çiftçi ve diğer kesimler perişan oldu. Hastanelerde ameliyat yapacak uyuşturucuyu bulmak, Türkiye’de imkansız olmaya başladı.
1972 yılında Genel Başkanlığa seçilen Ecevit. Bu kararı içine hiç sindiremedi.
Devamlı eleştiriye tabii tutuldu. “Toprak işleyenin, su kullananın” sloganı karşısında. Şili’de öldürülen Salvador Allende’ye benzetilerek. Yerli işbirlikçiler ve faşistler ona , Büllende yakıştırması yaptılar.
Atatürkçüler. Aydınlar. Yazarlar. Gazeteciler. Bu hükümet tarafından hapislerde çürütüldüler.
Üç fidan. O dönemin dikta yönetimince dar ağacında can verdi.
Bu hükümet döneminde. Ege’de oldu bittilere göz yumuldu.
Hükümete karşı halk indinde ve gençlikte çok büyük tepkiler oluşmaya başladı.
ABD patentli partiler üstü hükümet, hiçbir soruna çare üretemedi. 14 ay süren, iki hükümet kuran Nihat Erim. 22 Mayıs 1972’ye kadar toplam 14 ay iktidarda kaldı.
İç ve dış baskılar karşısında hükümet, genel seçimlere gitme kararı aldı.
Genel Başkan olarak Ecevit’in seçim felsefesi. Milli menfaatlerin korunması, en ön safhada seçim ideolojisini oluşturuyordu.
Haşhaş ekim vaadini, Afyon yöre halkına duyurdu.
Seçim bildirgesine bu kaydedildi.
ABD’den büyük tepkiler gelmeye başladı.
İç işbirlikçiler: İktidara gelse bile akıbeti Allende gibi olacak söylentilerini yaydı. Gazeteler manşet attı.
73 seçimlerinde birinci parti olarak sandıktan CHP ‘yi çıkardı.
MSP ile ortaklık kurdu. Afyonlulara verdiği sözü yerine getirdi.
Afyon ekim iznini eski hale getirdi.
ABD Türkiye’ye ambargo uygulama kararı aldı.
1974’te Adada Enosis için Yunanistan darbe yaptı.
20 Temmuz’da Ecevit Hükümeti adaya çıkarma kararı aldı.
Düşünüyorum da söz konusu ABD patentli Hükümet. 74’e kadar iktidarını devam ettirse idi.
Kıbrıs Türkünün hali nice olurdu ???