Sonumuzu bilmediğimiz Şu hayat yolculuğunda son kezmiş gibi yaşayalım. Hayata sımsıkı sarılalım birbirimizin kıymetini bilelim. Küstüğümüz zamana, insana daha çok sarılalım. Daha çok değer verelim. Kaybettiğimiz zamanı geri alamayız, fakat en iyi şekilde değerlendirmek bizim elimizde. Hiç bir insan nedensiz girmez hayatımıza, Bazıları sınavımızdır, bazıları ceza, bazıları ise en değerli hediyedir bize, bizlere. Özellikle Vatanımız, bir aile, Anne, Baba, kardeş gibi, hele, hele evlat. Dünya daki en değerli kıymet, cevher. Yere göğe sığmayan zenginlik. Bizleri yaşatacak olan canlarımız nefeslerimiz.

Ne mutlu, eğri zamanda doğru yerde durabilene. Aylardır hükümetsiz, ilgisiz, sevgisiz bir coğrafyada yaşıyoruz. O değerli zamanlarımızı, ayırıp ta, Sandıklara giden bizler. Seçtiğimiz değer verdiklerimize ne oldu? Neler oluyor?.. Koltukların bukadar çok değerli olduğunu bilmezdik. Benim için değerler, şöyle, sıralayabilirim. Vatanını. Aileni. canından çok sevmek, içinde yaşayan her insana değer vermek, çevreyi ağacı yeşertmek, işini, konumunu, sevmek. En zor, sıkıntılı anlarda bile Üretebilmek. Nerde bir aç çocuk görsek karnını doyurabilmek. Yaşlılarımıza saygıyı esirgemeden, ilgilenebilmek, sokak hayvaları ile ilgilenmek. Sanat yapan insanları ve sanatı önemsemek. Yapacak öyle çok güzel işler varken neler oluyor Coğrafyamız, daha ne kadar hükümetsiz yaşayacak. Düşünüyorumda bu sıkıntıları kim, kimler yaşatıyor. Cennetten bir parçadır benim Vatanım, Coğrafyam. Bütün bu yaşananları hak etmiyor. Halk olarak hiç hak etmiyoruz.. Yaşamı güzelleştirecek olan güzel yürekli, insanlara ihtiyacımız var. Olumsuz insanlardan uzak duralım çünkü her çözüm için bir problemleri vardır.

Yalnızlık Dünyayı yaktı kavurdu. Doldurdu. Sevmek bir insanı sevmekle başlar her şey. Bir insanı sevmekle bitiyor...

'21. Yüzyılın cahilleri, okuma-yazma bilmeyenler değil; öğrenmeyenler, öğrendikleri yanlış bilgileri değiştirmeyenler, öğrendikleri yanlış bilgileri değiştirmeyenler ve yeniden öğrenemeyenler olacaktır...

Sizi Seviyorum...