Yağmur yağdığı zaman herkese yağar. Güneş açtığı zamanda herkesi ısıtır. Mevsimlerde herkes içindir. Ama çığ düşerse altında birkaç kişi kalır. Önemli olan bu düşen çığ yığınını abartmadan zorlukları yenebilmektir. Her insan hem deniz hem dalga hem fırtına hem de gemidir. O içindeki fırtınayı dindirebilen insan kendi gemisine denizi maviyi yükler etrafına umudu aşılar. Mevsimlerden kışı değil ilkbaharı yaşatır. Yeter ki içindeki güzelliği, o gücü görebilsin. İnsana hayat veren içindeki güzel ruhtur. O ruhu besleyemezse gönlü hep harap olur. Hiç kimsede çözemez anlayamaz halinden, is işten geçmeden her insan içine dönmeli içindeki güzelliyi görmeli kendini dinlemeli. Unutmayalım ki fırtınalar bir gün gelir diner her yer normale döner . Son günlerde yağan yağmurların sesine kulak verelim gökten dökülen bir işarettir, berekettir, o bereketi görebilen insan etrafını cennete çevirir. Sahip olduğumuz tek şey güzel günlere olan inancımızdır. Köprüleri aşmak ya da köprüleri yakmak yerine köprü olmayı öğrenmeli insan. Herkes kendi perdesinden, penceresinden, görür Dünyayı... Hayat kolay değil herkesin hayatı zor. Biraz anlayış biraz hoşgörü. Biraz da sabır lazım hayata katlanmak için. Ne yaşarsa yaşasın insan bedelini kendi yaşar. Sevmeyi ve saygı bilen insanın hayatı cennettir.
Sizi Seviyorum...