'İçinde müzik olmayan insan, tatlı seslerin uyumuyla heyecanlanmayan insan, hainliklere kötü hilelere, yağma ve yıkımlara yatkındır, Ruhunun içgüdüleri uyuşuktur ve duyguları cehennem kadar karanlıktır'

William SHAKESPEARE

Melodilerle yüklü bir hayatın içinde yaşayan insan bir başka görür etrafını, yüreğinde iyiliklerle uyanır hayata yaşama. Hayatın nedenli kısa olduğunun farkında ne tartışmaları sever nede huzursuzlukları, kıskançlıkları hesap sormaları. Asla.
Güne öğrenmekle başlar, gördüğü bir manzara, duyduğu bir melodi, suyun, denizin, rüzgarın sesi ruhunu okşar. Bir başka sever insanı, çiçeği, kelebeği, böceği, kuşları, Kuşların melodilerini. Hayata, melodilere, kitaplara dört elle sarılır. Sararan bir yaprak, ağlayan bir çocuk onu duygulandırır içini sızlatır, sarılır kalemlere, defterlere, şiirler şarkılar dökülür. Dillerden dillere akar, yaratıcı gücünü ölümsüzleştirir. Kimseyle paylaşmaz o içindeki heyecanı duyduğu hazı. Sadece kendini dinler, ve zaman zaman uzaklara çok uzaklara gitmek ister, o içine attıklarının silinmesi için. Aklının durulup, yüreğinin dinlenmesi için, ve varlığı ile mutlu edemediği insanların, yokluğunda kıymetini bilmesi için. Bazen mesafeye ihtiyaç duyuyor insan tekrar kendine gelebilmesi için...
Güle sormuşlar :
Neden dikenlisin?
Beni yalandan değil
Gerçekten seven
Tutabilsin diye.
CAN YÜCEL

Davranış, herkesin kendi yüzünü gösterdiği bir aynadır.
Sizi Seviyorum...