Eğitimli insanlar Yapabileceklerinden fazlasını. Söylemeye utanırlar. Ama cahil insanlar olduklarından fazlasını Söylemeye utanmazlar.

Konfüçyus...

Kimsenin kimseyi anlamadığı bu günlerde
Bu EKİM Ayında Biraz yalnız kalsak. Kapıları açtığımız an sürekli merhamet etsek kendimize. Hiç kimseyi dinlemesek, hani sürekli boş konuşanlar varya. Kendi kalbimizi dinlesek. O hayal ettiğimiz mutluluğu içimizde hissetsek. Sürekli şikayet edenleri etrafımızdan, Hayatımızdan söküp atsak.
İşe yaramayan ne çok insan vardır etrafta oysaki her insan bir değerdir. Bunun nasıl farkında değiller. Bir okadarda
ömürlük insanlar vardır, adaletli merhametli, tanımadığımız bilmediğimiz...
Hiç kimseyi büyütüp vitrine koymayalım.
Perdeyi iyice örtelim.
Penceremizi iyi kapatalım,
Kapıyı da aralık bırakmayalım...
Bırakalım Allah herkesin gönlüne göre versin Sevgiyi. Saygıyı
Hak etmeyen olduğu yerde kalsın,
Hak eden yanımızdadır her zaman.
Biz her zaman güçlü olalım, ezilmeyelim, yenilmeyelim, zamana. Hayata.
Hayat yeniden sıfırdan başlayabilir
Kendini bilen insan gülümsedikçe,
Bahar yüzünü gösterecek elbette.
Biz yeterki umudumuzu yitirmeyelim
Yeter ki ..
mutluluk; duyamadıklarımızda, gidemediklerimizde, fark edemediklerimizdedir. Oysa, görebildiklerimizden, daha fazlasıdır gerçekler.
Günlük döngüler içinde, Sevdiklerimizle ve kendimizle, paylaşabileceğimiz şeylerden uzak kalarak yaşıyoruz hayatlarımızı maalesef. Hayat bu olmamalı. İşler hiç bir zaman durulmayacaktır ki, hep yoğun, hep çok olacaktır. Ama sular bile durulur. Durulur ve durulanır o zaman su; sedeflenir, sakinliğin, dinginliğin tatlı huzuru , derinliği aks olur kumsallarda. Bu hayattır işte. Rüzgarın sesi, Doğanın nefesi, çiçeklerin kokusu, Denizin maviliği, yıldızların aydınlığı, yaşamın Rengi. Hayat oradadır. Dinlerken, beklerken, izlerken, durulanırken. Hayat orada yaşanır gerçek anlamda.. Oysa bizler mekanik ve elektronik bir dünyaya hapis vaziyette şuursuz yaşıyoruz, “hayat, bu” diye.
Yaşamımızı, hayata ve kendimize endeksleyebilmeliyiz. Gerçekle, doğru arasındaki farkı görebilmeliyiz. Hepimiz . Gerçekten mutlu olmak, sadece yüreğin işidir. Yüreklerimize fırsat vermeliyiz. Her yeni güne başlarken, hangi deniz kabuğuna dokunarak, hangi şiir güfteyle buluşur. Hangi şarkı dillerden dillere akar. bilinmedik hangi yaşama uyanacağımız, şansımıza gülümseyerek, umutlara uyanmalıyız. Var olmanın güzelliği bu olsa gerek.

Sizi Seviyorum...