Sterlin akşamdan sabaha TL karşısında adeta zıplarken, 2022 bütçesi için ortaya konan rakamlar kıyamet senaryosunu andırıyor.
12 milyar 700 milyon TL olarak öngörülen bütçede 3’te 1 oranında açık bekleyenlerin oranı hiç de az değil.
Diğer tarafta 13. maaşlarla ilgili belirsizlik de sürüyor. Maliye bu konunun konuşulmasından bile tedirgin.
Her ne kadar Maliye Bakanı Dursun Oğuz, Türkiye ile ilişkilere değinirken, “Para ver-para iste konumu doğru değil” derken, bugüne kadar konumumuzun tam da bu olduğunu söylemek zorundayız.
Ne yazık ki bugünü kadar hiç uymadığımız mali protokoller ve sürekli ertelenen acı reçete, sorunların kangren haline gelmesine vesile oldu.
Elbette Maliye Bakanı’nın da ifade ettiği üzere bunda da en büyük neden hiç şüphesiz siyasi popülizmdir. Ne yazık ki ülkenin geleceği bu popülizme kurban veriliyor.
Bugüne kadar ne yazık ki iktidara kim gelirse gelsin, bu siyasi popülizmin kurbanı oldu. Ülkenin geleceği de bu anlayışa alet edildi.
İktidar açısında durum böyleyken, muhalefet farklı bir konumda mı? Elbette değil…
Onlar da bugüne kadar yapılan “Türkiye ile kimin arası daha iyi” siyasetine su taşımaya devam etti.
Başbakan Faiz Sucuoğlu dün Türkiye Cumhurbaşkanı Yardımcısı Fuat Oktay ile temaslarını değerlendirirken, “Ziyaret kötü geçti” iddialarını, “Çok memnunum. Yakında Ankara’ya bir ziyaretim olacak” diyordu.
Bir Başbakan’ın bu açıklamayı yapmak zorunda bırakılması bile geldiğimiz çelişkili durumu ortaya koymaya yetiyor da artıyor bile…
Türkiye’nin bu ülkeye mali yardımı, iktidardakinin kara kaşı, kara gözüyle ilgili değildir. İmzalanan mali protokollere bağlılıkla ilgilidir.
“Türkiye neden şu kadar para vaat etti ama bu kadar gönderdi” diyenlere de şunu sormak lazım. Biz Türkiye’ye o protokollerde ne vaat ettik? Ne kadarını gerçekleştirdik?
Artık mızrak çuvala sığmıyor. Ülkede yeni bir anlayış hakim olmalı.
Siyaseti “Türkiye’den en iyi parayı koparacak iktidar” düzleminden bir an önce çıkarmalıyız. Bizden söylemesi…