Kalemim hüzünlü içime düşen ateşin farkında. Ah benim Şiir yüreklim, güzel gözlüm. Ailemizin üstüne düşen bu kaçıncı acı yüklü ateş, içimiz ALEV. ALEV Sözün bittiği yerdeyiz.

Zeka'cığım canımın içi. benim güzel Gözlüm güzel yüreklim. Ne yazacağımı bilmiyorum kalemim yar olurmu seni anlatmaya onuda bilmiyorum. Sadece o gözümün önünde çocukluğumuz Savaşın içinde Sen Ben Huriye Esat Sabiha Süleyha bütün sıkıntılara rağmen nasılda kenetlenmiştik ne çok severdik birbirimizi oyuncaklarımız boş mermiler en çok sevdiğimiz oyun, saklambaç. silah seslerinin altında hiç korkmadan oynadığımız oyundu. Senin esprilerin gülen yüzün bizi hep güldürürdü. Ah be bitanem en sevdiğimiz yemeğimiz tavuklu makarna o gıtlıkta, yoklukta Savaşın bütün acımasızlıklarına rağmen paylaşmayı can olmayı bildik, biz. Kemal Maşera'nın evlatları, torunları bize koşulsuz sevgiyi, sevmeyi, ve paylaşmayı öğretti atalarımız. Bize sadece o kısacık anılar kaldı tek tek dallarımızdan koparılıp farklı Dünyaların içinde bulduk kendimizi, kimimiz İNGİLTERE kimimiz hiç tanımadığımız topraklarda yaşam savaşı ile savaştık. Akıp giden zaman diliminde Kitaplarımıza, Doğamıza en çok da Canımızdan çok Sevdiğimiz çocuklarımıza sarıldık...

Ailemize hiç yakışmadı bu kadar genç, yaşta canlarımızın aramızdan zamansız ayrılmaları. Ve ne yazıkki şimdide sen bizi bırakıp aramızdan ayrıldın Mekanlarınız cennet ışıklar yoldaşınız olsun üstünüze nurlar yağsın Hepinizin...

Benim canlarım kanlarım. Senin her zaman söylediğin bir söz vardı. Emekçinin Vatanı ekmeğini kazandığı yerdir ama sen doğduğun köyünü (Yağmuralan. Vroişa) hiç hiçmi hiç unutmadın ve geride bırakmış olduğun vasiyetinle kendini ölümsüzleştirdin. Beni yakın küllerimide doğduğum köyün ormanlarına savurun. Ah be bitanem emin ol bir çok insan Yağmuralan köyünü bilmiyor. Senin vasiyetin ışık olacak köyümüze ve yeniden Abin Esat Mustafa, yönetim kurulu ile birlikte başlatmış oldukları Yağmuralan köyü eylemleri yeniden gündeme bomba gibi düşerek hayat bulacak...

Sizi Seviyorum...