Zamanın eli değdi bize
çoktan değişti her şey
aynı değiliz hiçbirimiz,
zaaflarımıza, geceleremize
Neler oldu. Nerde kaldı mis kokulu mor mor açan Menekşelerimiz...
Hatalarımız çok mu ki henüz açmadı menekşeler. Yoksa Sevgiyi Sevmeyi mi unuttu kalpler.
Ne güzel olurdu herkes herkesi sevmesini bilseydi ve kelimelerin hazinesi
“Sen bilirsin…”
Sıfır sorumluluk, sonsuz huzur.
Kim ne yapmak istiyorsa,
gönlü nerede hoş olacaksa orada olsa.
Kimsenin,
mutluluğunda ve huzurunda gözü olmadan yaşayabilseydi.
Kimseyi,
yolundan çevirmeden, çabalar harcamadan.
Kimse ile kavgaları olmadan,
İnsanın içindeki huzura dokunmadan. Kendi yolunda yaşam savaşı verenler alkışlansa.
Bugünlerde o kadar çok kullanıyorum ki…
Hem eskilerin de dediği gibi;
‘Sen bilin’ deyince kavga çıkmazmış.
Sen bilirsin deyip geçiyorum.
Sen bilirsin…
Ve keşke herkes yapıcı, iyileştirici düşüncelere, eylemlere.
Sen bilirsinlere ışık tutsa. Tutabilse...
Şair Diyor ki
Bizim de
Bizim de
Günlerimiz olacak
Güle değecek
Kuşların kanadı
Ve kuşlar sırtlarında
Gül taşıyacak...

Sizi Seviyorum...