Maliye Bakanı Sunat Atun dün Cumhuriyet Meclisi Genel Kurulu’nda mevcut durumda Elektrik Kurumu’nun yeni santral yapmasının mümkün olmadığını belirterek, şu anda yapılabilecek en doğru şeyin mevcut şirketle yeni bir model arayışı olduğunu söyledi.
Peki ama nasıl?
Biz bugüne kadar AKSA ile 2009 yılında yapılan ve bugüne dek elektriği pahalı olmasının birinci nedeni olarak gördüğümüz o anlaşmayı eleştirmiyor muyduk?
Şimdi tam da AKSA ile yolları ayırmanın eşiğine gelmişken, yeniden masaya oturmanın kime, ne faydası olur?
Belli ki maliyetler açısından vatandaşa bir faydası olmayacak?
O halde neden hiçbir çaba göstermeden AKSA’ya teslim oluyoruz?
AKSA'ya ödenen kira bedeli yatırımlara yönlendirilse AKSA’dan kurtulmaz mıyız?
Normalde AKSA’nın yaptığı projelerin ‘Yap-İşlet-Devret’ modeliyle yapıldığını biliyoruz.
Ama AKSA’nın sadece ‘Yap-İşlet’ kısmı kullanıldı. ‘Devret’ kısmı ise adeta unutuldu.
AKSA ile 2009 yılında imzalanan sözleşmeye göre her kilowat saat başına 3,76 doları ödemek zorundayız.
Bu da yılda 26 milyon dolara tekabül ediyor.
Bu rakamın altına artık imza atamayız.
UBP Genel Sekreteri Oğuzhan Hasipoğlu, pandemi döneminde yaptığı açıklamada “Covid-19, mücbir sebeptir. Sözleşmeyi askıya alabilir, hatta feshedebiliriz” demişti.
Ancak biz elimizi kolumuzu öyle bağlayan bir anlaşmaya imza atmışız ki pandemi döneminde bile bu paraları ödemek zorunda kaldık.
Hatta en son geçtiğimiz ay Türkiye'den gönderilen 560 milyon TL kaynak, elektrikte arz güvenliği için AKSA'ya olan borca kullanıldı.
Kısaca bu öyle bir anlaşma ki 13 yıldır iliğimizi kemiğimizi kuruttu?
CTP döneminde imzalanan bu anlaşmaya ne CTP’lisi, ne de UBP’lisi sahip çıkamadı, kıyasıya eleştirdi.
Ancak döndük dolaştık şimdi yeniden AKSA ile anlaşmaktan söz eder olduk.
Bu anlaşmayı yapacak olanlar vatandaşın cebine güveniyor, “halk nasıl olsa öder” diyorsa şimdiden uyaralım. Vatandaşın elektrik zammını daha karşılayacak takati yok. Bizden söylemesi…