Bu yangınlar ne zaman son bulacak. Yüreğimiz alev alev korlaştıkça korlaşıyor. Korlar sönmeden yeniden alevleniyor. Küçücük bir ada neden bu olumsuzluklar acılar. Biz çocukken yangın nedir bilmezdik her taraf yemyeşil evde, okulda, bizlere ağacın, doğanın kıymeti anlatılırdı. Okullarda Her çarşamba günü ziraat dersi verilirdi. Ağaçlar, çiçekler, sebzeler yetiştirirdik. Büyük bir keyifle adeta okul arkadaşlarımız ile yarışırdık, benim ürettiklerim daha güzel yarışı içinde anlatır dururduk. Şimdilerde neler oluyor Kıbrıs böyle bir felaketi hak etmedi. Yoksa biz insanlar çok mu günah işledik. Ah benim canım Ülkem. Yapılacak onca iş varken neden yapılmıyor. Çok ACİL yasaların değiştirilmesi, evlerde, okullarda, kalabalığın gittiği yerlerde doğanın çevrenin önemi anlatılmalı, ormanlarımıza su sistemi yerleştirilmeli, Türkiye den gelen su ormanlarımıza da aktarılabilir. kısa kısa görselliklerle yollarda, duraklarda, kısacası önemli yerlerde ağaçların önemi gösterilmeli, anlatılmalı. Gözetim kulübeleri yoğunlaştırılmalı, piknik alanlarının daraltılması, Güney Kıbrıs’ta olduğu gibi işten anlayana tahsis edilmeli, yangına sebep olanlara Singapur’daki cezaların aynısı uygulanabilir. Örnek ömür boyu hapis. Ve korkunç para cezaları.
Her insanın her yıl ağaç ekmesi. Ektiği ağaçları gözü gibi bakması. 20.000 hektar dönüm Aman Allah’ım nefesimizi kestiler bu nasıl bir düşüncesizlik. Hiç mi vicdan, vatan sevgisi yok bu yangınlara sebep olanlarda. Türkiye, Güney Kıbrıs, Barış gücü. İsrail. Ve halkımıza minnettarım göndermiş oldukları yardımlar göz ardı edilemez. Umarım yetkililer bir an önce Komşularımız Güney Kıbrıs ile birlikte ortak bir karar alırlar doğa, çevre, haşarılar, vesair. El ele gönül gönüle birçok güzelliklere imza atarlar. Aynı Gökyüzünü, Denizi nefesi paylaşıyoruz.
Bu kin nefret düşmanlık son bulsun Ayni nefesten geçiyoruz. Güzellikler adına savaşlar verelim. Ruh halimiz bozuldu. Küçücük bir Ada bunları hak etmiyor.
Umarım bu son olur. Sevgiye güzelliye soyunur insanımız.
Sizi Seviyorum...