Dünyada stratejik anlamda üç konu kilit özellik taşıyor. Bunlar su, gıda ve enerji.
Ülkeler bu konularda üstünlüklerini birbirlerine adeta silah gibi kullanıyor.
Örneğin Rusya-Ukrayna savaşında dünyada tüketilen tahılın neredeyse üçte birini üreten bu iki ülke bu kozlarını birbirlerini silah gibi kullandı.
Türkiye’nin girişimiyle bir tahıl koridoru açıldı. Ancak bir süre sonra Rusya anlaşmayı askıya alınca fiyatlar bir anda fırladı.
Ülkeler bu gıda meselesine o kadar önem veriyorlar ki bunu stratejik bir kart olarak ele alıyorlar. Bazı ülkelerde yabancılara bırakın toprak satılmasını, toprak kiralanması bile yasaklamış vaziyette.
Su konusuna gelince özelikle bulunduğumuz Ortadoğu coğrafyasında sudan daha kıymetli ne var? Afrika’da da bir çok bölgede temiz suya ulaşım konusunda ciddi sıkıntılar var. Bazı ülkeler deniz suyunu arıtarak temiz suya ulaşmaya çalışıyor. Ama o da istenilen verimi vermiyor.
Su öyle ki en kıymetli içecek haline geldi. Kıbrıs’ta da en büyük sıkıntı suydu. Biz bunu anavatanla işbirliği yaparak çözdük. Güney de Trados dağlarına kış mevsiminde yağan karın suyunu barajlara akıtalar bu işi halletti.
Gelelim enerji meselesine…
Enerji derken kömür, elektrik, güneş, petrol veya doğal gaz fark etmez bir kaynağa ihtiyaç duyarsanız. Elektrikli araba da üretseniz sonuçta o elektriği bir şekilde bir kaynaktan üretmek zorundasınız.
Almanya’da şu an köyler yok ediliyor. Amaç kömür ocaklarını tekrar açmak. Çünkü Rusya-Ukrayna savaşı nedeniyle uğradıkları enerji açığını bir şekilde telafi etmek zorundalar. En az 50 yıl önce terk ettikleri kömüre dönmekten başka çareleri kalmadı.
Kısaca şu anda su, gıda ve enerji ülkelerin elinde birer tehdit unsuru haline geldi.
Kıbrıs meselesinde de enerji, sorunu çözecek anahtar bir rol üstlenebilir.
Adanın etrafındaki doğal kaynaklar Kıbrıslı Türkler ile Kıbrıslı Rumların ortak malı. Dünya bunu kabul ediyor. Rum yönetimi her ne kadar kabul etmese de TC Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın fikri kabul edilmek zorundadır.
Neydi o fikir? Adanın etrafındaki doğal zenginliklerle ilgili ortak bir komite kurulmalı. Bu doğal kaynaklar, Kıbrıslı Türkler ile Kıbrıslı Rumların nüfusu oranında paylaşılmalı.
Dünya da bu fikri artık kabul etmek zorunda. Aksi halde bu zenginlik kimseye yar olmayacak. Elbette onların tek derdi enerji. İşin özü şu: Kıbrıs bahane, enerji şahane…