Yıllardır hep tartışılmasına ve yasak olmasına rağmen bazı kamu çalışanlarının ikinci bir iş ircaa ederek kazanç sağladığı biliniyor. Aslında demokratik koşullar altında bu tür bir yasak doğru olmayabilir. Tabi böyle bir durumda, haksız rekabetin ve eşit olunmayan bir durumun yaratıldığı da düşünülebilir. Örneğin oto tamir atölyesi olan iki kişi düşünün, birisi atölyesini kapatmadan kamuda çalışmaya başlar fakat bu arada atölyesinde de çalışmaya devam eder. Bu kişinin, sadece atölyede çalışarak kazanç elde eden diğer kişiye göre daha rahat bir durumda olduğu bir gerçek. Bu durumda elbette haksız bir rekabet vardır.

Bence bakılması gereken başka bir taraf daha var. Bir ses sanatçısı ya da bir ressam, bir şair, bir yazar, bir müzisyen yani yeteneği ile hem kazanç elde eden hem de toplumsal faydası olan bir işe katkı koyan insanların kamu da çalışması halinde, durumları nasıl olmalı. Tıpkı tamirci atölyesi çalıştıran bir insanla ayni şekilde mi değerlendirilmeli. Yoksa becerisi ve bu becerisinin toplumsal faydası göz önüne alınarak daha farklı bir nitelendirilmeye mi tabi tutulmalı. Yani milli bir sporcu veya ülkeyi dış ülkelerde temsil eden bir sanatçı hayatını idame ettirmek için kamuda çalışmasın mı? Son zamanlarda bu konuda ciddi bir tartışma var. Bazı kamu çalışanlarının maaş kadar ek mesai aldığının açıklanmasından sonra özel sektör çalışanları ile kamu çalışanlarının çalışma koşullarındaki fark bir kez daha toplum gündemine geldi. Bu noktada bence maaş kadar ek mesai çeken kamu çalışanları da ikinci bir iş yapmış gibi oluyor. Haksız rekabet sadece kamu ve özel sektör çalışanları arasında yoktur. Bir işten kazanç sağlarken, ikinci bir iş yapan özel sektör girişimcileri de vardır. Mesela zamana göre hepimiz oto galerici olmadık mı? Ya da yakın bir geçmişte inşaat müteahhidi bu işi yıllarca ve hakkıyla yapanlara haksızlık yapılmadı mı?

Bu konu çok geniş bir konu... Örnekleme yaparsam, ikinci bir iş yapma yani kamuda çalışmanın yanında özel klinik çalıştırma hakkı “Kamu sağlık çalışanları yasası” İle yasal olan, doktorların ikinci iş yapması sorgulanabilir mi? Veya öğretmenler, kamuda çalışırken veya emekli olduktan sonra özel dershaneler de hizmet veriyorlar. Bu durumda okulundan mezun olup iş bulamayan veya özel dershanelerde çalışan öğretmenlere haksızlık yapılmış olmuyor mu? Ayni şekilde kamudan emekliye ayrılıp devletten emeklilik maaşı çeken kesim veya milletvekili olup kendi özel işini devam ettiren insanlar nasıl sınıflandırılmalı.

Bu insanlarımızı örnek göstermemdeki amacım bu insanlarımızı eleştirmek veya hedef haline getirmek değildir. Buradan gayem sadece örnekleme ve konunun genişliğine dikkat çekmektir. Olay sadece ikinci bir iş yapan bir kısım memurun deşifre edilmesiyle bitmiyor. Bu konuda ciddi adımlar atılacaksa, bu çok geniş bir yelpazeye yayılmalı ve bunun yanında önemli düzenlemeler yapılmalı. Bu konu yıllardır bilinmesine rağmen, gündeme getirilip tartışılmadı. Yıllardır süregelen bazı sorunların tartışmaya açılması ve çeşitli fikirlerin rahatça dillendirilmesi demokrasi adına olumlu bir gelişmedir. Önemli olan bir diğer nokta ise toplumsal huzur bozulmadan sorunlara diyalog yolu ile çözüm bulunmasıdır.