Gectiğimiz hafta uğurladığımız mübarek ramazan ayının hemen akabinde ramazan bayramını idrak ettik, çocuklarımızın sevdiği söylemle şeker bayramını kutladık. Çok değil ben 20 yıl öncesinin şeker bayramlarını hatırlıyorum da, cici bici bayramlıklarıyla kapı kapı şeker toplamak için dolaşan çocuklar, yine aynı özen ve güzellikte hazırlanmış gençler büyüklerini ziyaret etmek için yollara düşerlerdi sabahın erken saatlerinde. Velhasılı kelam herkesin birbirini ziyaret ettiği, sevgilerin pekiştiği, mahallelerin cıvıl cıvıl olduğu zaman dilimleriydi bayramlar. Hani büyük usta diyor ya, “bazen parlak jelatinli bir şeker, bazen de minik avuçlara koyulan bozukluklardı ama her zaman sevginin en sıcak tarifidir bayramlar” gerçekten sevginin en sıcak tariflerinden biriydi.
Peki günümüzde nasıl kutlar olduk bayramları??
Web2.0 çılgınlığı aldı başını gidiyor, biraz daha anlaşılır söyleyecek olursa, sosyal bilgisayar ağları yani facebook , flickr gibi sanal sosyal çevre kurma siteleri. Muhakkak birçoğumuz da dahil olmuşuzdur bu çılgınlığa. Bilmeyenler için küçücükde olsa anlatalım sanal sosyal ağlarda neler yapıldığına. Önce sizin özlük bilgilerinizin ve fotoğraflarınızın yer aldığı bir hesap oluşturulur, sonra başlanır internet üzerinden eski arkadaşlar yavaş yavaş bulunmaya, lise arkadaşları, eski mahalle komşuları, çocukluk arkadaşları derken olur size kocaman bir ağ öyle bir ağ ki, tüm dünya yı kuşatmış, liseden bir arkadaşınız Fransa’ya yerleşmiştir mesela, çocukluktan bir arkadaşınızda Kanada’dadır ama hepsiyle aynı anda online görüşme imkanı bulmuşsunuzdur bir anda. Kulağa çok hoş geliyor bu açıdan dinlediğimizde eski arkadaşlardan haber almak, daha dün sokakta körebe oynadığınız çocukluğunuzu paylaştığınız almanya’da yaşayan arkadaşınızın yeni doğmuş bebeğinin fotoğrafını hatta videosuyla sesini ve hareketli görüntüsünü izleyebilmek mucize gibi.
Evet gerçekten de mucize gibi ama gelin bir de şu gözlükle inceleyelim bu mucizeyi!
Alt katınızda oturan ailenin çocukları size facebook’dan bayram şekeri (resmi) göndermişler ve bayramınızı tebrik ediyorlar. Aynı çocuklar yine benzer bir web sitesini kullanarak bilgisayarlarının başından kalkmadan aynı mahalledeki komuşularının kendilerine bayram şekeri (resmi) göndermelerini istiyorlar. Çok daha üzücü olan dedesi ve anneannesi 20 km uzakta olmasına rağmen gidip ellerinden öpmek bayramlaşmak yerine bu siteler aracılığıyla büyüklerinin cep telefonlarına bayram çiçeği resmi gönderiyorlar ve görüntülü görüşme aracılığıyla yine yerlerinden kalkmadan büyüklerinin bayramlarını kutluyorlar akılları sıra. Peki ya yerlerinden kalkmadan yapılan bu sanal tebrikleşmelerde o pekişen sevgilere o cıvıl cıvıl sokaklarımıza ne oluyor dersiniz! Gelin çok geç olmadan, gerçekten bir mucize kadar önemli imkanlar sağlayan bu teknolojileri bilinçli ve amacına uygun bir biçimde kullanalım ki, teknoloji tutsağı, kültüründen ve çevresinden habersiz genç bireyler yetişmesin.
