Bazen dalıp giderim hülyalara gökyüzünde dans edercesine yıldızlarla sevişirim. Sanki çölde susamış bir kardelen çiçeği gibi sonra içim hüzünlenir. İçimde aniden derin fırtınalar kopar. Her taraf karanlık, kapkara bulutlar sarar etrafımı büyük bir gürültü ile ürperirim, kendime gelirim. Kulaklarımda çan sesleri acı acı yeni yılın habercisi. Peki bu çanlar kimin için çalıyor, neden çalıyor. İnsanın kulaklarını patlatırcasına, hiç durmadan çalıyor. Kaç yıl oldu hatırlamıyorum. Çanın sesleri ile akıp gitti yıllar bazen nihavent, uşak, kürdi v.s şimdilerde çan sesleri acı acı hicaza döndü. Nereye dönsem insanın içini sızlatan hüsrana döndük. Kuşlar, taşlar, dağlar oldu halimize . Küçücük bir umuttu aradığımız için çarpan bir yürek sıcacık bir el tutunacak bir dal. Hangi dağın ardında saklı o umut o ışık o çalan çanın müjdeli habercileri, huzursuzlukları, körelmiş duyguları, acımasızlıkları yazan kalemler yoruldu.Güzellikleri mutlulukları radikal düşünceli insanları, yaşama sevinçleri , hayata sımsıkı sarılmayı, umut etmeyi, hayal kurabilmeyi, güzel adım atmayı, yürümelerin habercisi olmalıydı. Çan sesleri ileriyi hedeflemeliydi. Bir tren hızı ile akıp gitmeliydi, yol almalıydı. Çobanın kavalından dökülen nağmeleri gibi şiirler, şarkılar okunmalıydı. Yeni yıl arifesinde insanlara eşit davranmalıydı heryerde her adımda hiç kimse üzülmemeliydi. Yeni yılı bir başka karşılamalıydık. Bir başka bakmalıydık. Kendi penceremizden biz sanatçıların baktığı gibi bakmalıydı idareciler. Küçücük bir toplum, bir avuç içi kadar toprak pırıl pırıl pürüzsüz olmalıydı her taraf her bir ocaktan huzur tütmeliydi gökyüzüne, yıldızlarla sevişmeliydi toprak toprak kokmalıydı hilesiz saf duru pınarlardan akan mineralli sular gibi kavgasız gürültüsüz olmalıydı. Benim canımdan çok sevdiğim Kıbrıs'ım Kıbrıs insanım ne günah işledi ki! Bunca yıl acılarla yoğruldu yetmedi mi bu acıların miladı? Dolmadı mı ? Kimi aç kimi yok olur mu? Kimi mutlu kimi mutsuz olur mu? Beceriksizlik ayığ değildir, her insanın ayrı ayrı becerileri vardır. İdarecilik çok başka birşeydir çelik gibi yürek ve çok pozitifiçe sevgi dolu olmalı ve en önemlisi çok büyük bir kültüre sahip olmalı. Yürüdükçe sevgi salgılamalı, huzur dağıtmalı, kucaklayıcı olmalı. Bu uğurda derin izler bırakmalı. Her insanın düşünce felsefesine önem verilmeli, dinlemeli, uygulamalı, akılların birleşiminde çok büyük güçler oluşur. 2013 yılını her zaman olduğu gibi biz sanatçılar yeni yılı evlerinde karşılayacak olan halkımız için en güzel şarkılarımızı okuduk. Bayrak Radyo Televizyon Kurumunda en içten duygularımızla güzel dileklerde bulunduk. Kendi insanımız ve dünyamız için. Ziya Tunaç yönetmenliğinde Gamze Yücel, Mustafa Öncü sunuculuğunda ben Fahriye Özay, Ayhan Başkal, Asil Özgül Olga, Kadir Karlos, Uygar Yeşilada, Grup Dörtyannış, Sibel, Oryantal Yeşim, dansta Asya Sergen ikilisi Zarina Ajansın katkıları gecede inanılmaz bir sevgi seli yaşandı. Sevgili Şaziye'nin kameramanların olağan üstü performansı vardı. Dj Bora sanatçıların rahatı için çalıştı durdu.Ben bir kez daha teşekkür etmek istiyorum Bayrak Radyo Televizyon Kurumu ailesine milyonlarca teşekkürler. Sanat, sanatçı ne kazanıyor? Kocaman bir hiç... Hep yazıyorum ve yazmaya devam edeceğim. Bunca etkinlik, bunca organize Kıbrıslı sanatçılar yok. Kendi yağları ile kavrulan ayakta durmaya çalışan sessiz insanlar. Savunmasız ve kimsesiz. Arkasına devleti alan bir iki hadi üç kişi işte böyle... Böyle olmalımıydı, olmamalıydı. Beton tutmuş kalpleri hiçbir nağme hiçbir makam çözemez. Herşeye rağmen pozitif düşünmeye çalışıyorum. 2013 yılı önce halkıma sağlık, şans, huzur, mutluluk, aşk getirmesini diler sonra dünya insanını bütün kötülüklerden koruyan bir yıl olsun ve ilerleyen yıllarda sizi seviyorum. 
