NEDEN BU KADAR ACI ? neden şimdi? Ve neden ben? Yüreklerde yaşanan acılar çok derindir...Aklı başında insanlar, bir anlam veremezler, başka başka insanlara çektirdikleri acıları ...İnsan, insana, insan hayvanlara, insan doğaya, insan başkalarının toprağına, ülkesine, coğrafyasına, bütün bu acıları çektiren yaşatan insanlar. Bütün bunlar neden? Neler oluyor ve neden yaşatılıyor...Barışı sağlamak kardeşçe, sevgi ile yaşamak , çok mu zor...Büyük, büyük emekler verilen bir ülkeye, insanın kendi ülkesine, binlerce kilometre ötede yaşayan başka başka insanlar, O BÜYÜK DEVLETLER kendi güçlerini kullanarak bir anda o ülkeyi kan gölüne çevirirler. Herşeyden habersiz , orada yaşayan küçücük çocuklar, yürüyemeyen yaşlılar ve binlerce masum insan.. Bu nasıl bir adaletsizlik, hiç mi vicdan, merhamet kalmadı, bu acımasız kalpler, çelikten mi yapıldı ?...Yoksa bunu yapan insanlar ölümsüz mü ?. Ölmeyecekler mi... KALPLERDE sevgi taşıyan insanlar vefalı, hassas insanlardır.... Kendilerine zarar verirler de bir başkasına zarar vermezler. VEREMEZLER...Sadece yapılanların karşısında o yaşadıkları acı, bu tür insanları güçlendirir. .. Kendilerine korkunç yatırımlar yaparak isimlerinden sık sık söz ettirerek isimlerini ALTIN harflerle yazdırırlar... Perşembe günü, küçücük, SURİYE Halep'li ÜMRAN'nın, gazetelere düşen fotoğrafı, kalplerinde sevgi taşıyan insan olan insanlığı yürekten yaraladı... ÜMRAN'ı görüntüleyen gazeteci SURİYE'de her gün çocukların öldüğünü dile getirdi. Bu nasıl bir vahşet, kendi ülkelerinde kalsalar öldürüyorlar, deniz yolu ile kaçsalar denizlerde boğulup can veriyorlar... DÜNYA insanı nerede, ne yapıyorlar...GÜNEŞi keşfedecek paraları kalmadı mı ki başka başka ülkelerin topraklarına göz diktiler... Bizler bu acıların ne olduğunu çok iyi bildiğimiz için küçücük bir karıncanın üzülmesi bile bizleri derinden yaralar...Küçük Ümran, nasılda anlından dökülen kanı o korkak bakışlarının altında, ne olduğunu anlamadan silmeye çalıştı. Henüz beş yaşında . objektifler, kalemler ağlıyor...