Elimde kalemim köşe yazımı yazmaya hazırlanırken bir anda odam zifiri karanlığa gömüldü. Katran karası gibi ellerimin yardımı ile pencereme yöneldim. Yavaş yavaş penceremi açtım, gökyüzündeki yıldızlar inanılmaz güzeldi. Hepsi bana gülümsüyordu biran karanlığı sevdim. Aklıma çocukluğum geldi. Hani hiç çocuk olamamıştım, her gece savaşın getirdiği korku ile her taraf karartılıyordu. Bense yıldızlara bakar bakar hayaller kurardım.Biran Teknecik’te oluşan arızaya rağmen içimi bir sevinç sardı. Yıldızlar irili ufaklı gözüküyordu, Tanrım inanılmaz güzeldi. Dünyada kaç tane ülke vardır ki gökyüzü bu kadar berrak , tertemiz ve ışıl ışıl gülümseyen yıldızlara yakın. Hani içimden diyorum ki belirli zamanlarda ilerleyen geç saatlerde elektrikleri kapatsalar da insanları yıldızlar armonisine yönlendirseler. Eskiden insanlar bir başka yaşarlardı. Sevgi, saygı ve romantizm içiçe. Teknoloji doğdu romantizm öldü. Kıyıda köşede parmaklarımızın sayısı kadar romantizmi yaşayan insanlar kaldı. Ne büyük acıdır ki ilişkiler, çıkarlara ve menfaatlere dönüştü. Soğuk bir rüzgar esiyor insanlığın üzerine herkes kendi içinde bir krallık oluşturdu. Hiç ölmeyecekmiş gibi aşırı hırslarından bilinçsizce bir çok kapılardan geçmeye çalışırlar . Oysa ki insanlık o denli güçldür ki herkes bunun farkına varsa içindeki arzuyu anlar ve ruhunun isteği üzerine hareket eder.İşte o zamandır ki kendi dalında başarıdan başarıya koşar. Zira sevgi titreşimleri kalpten gelen arzular için tetiklenir ve korkunç bir enerjiye bürünür. Yorulsa bile yorgunluğunu, yorulduğunu anlamaz, kurulan krallıkların hikayeleri anlamlı olur. Başkalarının başarılarına her zaman başkalarına yaşatırlar. Aşırı hırslar, kıskançlıklar insanlığı boş yere yok eder. Şöyle bir etrafımıza bakalım; çirkin hırslarla yüklü ve zamansız toprak altında yatan birbirinden değerli beyinler ve bedenler vardır. Huzur yolu kavramını her insan keşfedebilir, keşfettikçe huzur yolunda adım adım ilerlerler... Huzur yolu görünen ve görünmeyen dünyada yazılmış kaderi ifade eden, mükemmel bir yoldur. Savaşçı olabilmek ilahi varlığın tahtıdır ve her zaman yüce bir amaca hizmet eder. Etrafımızdaki insanların gözlerine baktığımız zaman hakkımızda ne düşündüklerini okuyabilmeliyiz. Okuyabilmeliyiz ki seçimlerimizi ona göre yapalım.

Yukarıda da belirttiğim gibi güzel düşüncelere sahip olan insanların etrafında temiz kalpli huzurlu insanlar olmalı. Olmalı ki başarılı ve huzurlu yolda adım adım ilerlesin. Huzur yolu bir ırmak gibi akarda akar hiç bir direnç engel olamaz. Olmadığı için başlamadan başarıyı kazanır. Huzur sanattır. Huzur sanatı yenilmez . Çünkü hiç kimse ile derdi yok, ilgilenmez, mücadele eder. İnsan kendini yendiğinde dünyayı da yenmiş olur ve o huzuru her gittiği yere taşır örnek olur.

Son günlerde festivallerin açılması ile adamızın dört bir yanına huzur geldi. Esnafımızın ve bazı sanatçılarımızın yüzü güldü. Festivallerde kurulan stantların üzerine sanki çiçekler açtı. Özellikle ev hanımlarımızın elleri ile ürettikleri ürünleri tatmaya doyum olmaz.Cumartesi akşamı Yeşilırmak Çilek Festivali’nde Bayrak Radyo Televizyon davetlisi olarak çok sevdiğim Yeşilırmak’ta naklen yayındaydım. Sevgili yönetmenimiz Ziya Tonaç himayelerinde sahne aldım. Program öncesi halktan ve esnaftan biraz bilgi topladım. Dörtyüz yıllık Türk toprakları olan Yeşilırmak halkının gözlerinde inanılmaz bir ışık vardı. Herkes mutlu ve huzurluydu. Bilindiği üzere alınan kararla Kıbrıs’ın dört bir yerinden Rum, Türk herkes Yeşilırmak topraklarında bereket yetişen çilek tarlalarında ellerinde sepetler vardı. Çoluk çocuk çilekleri koparıp koparıp sepetleri doldurup evlerine götürüyorlardı. Bir yandan da tertemiz denizinden faydalanıyorlar , sahil kenarında duran restoranlarda pişen taptaze balıklarla karınlarını doyuruyorlardı. Kurulan stantların üzerindeki ürünler ceviz macunları, gabbar turşuları, harnup pekmezleri, zeytinyağları hormonsuz doğal kızartılan bulgur köfteleri, mis gibi lokmalar ve daha bir çok ürün bunun yanında tertemiz kalpler taşıyan Yeşilırmak halkı. Huzurlu ve mutlu...

Araştırmalarım gözlemlediklerim beni çok sevindirdi. Özellikle ilkokul öğretmenimin yanıma gelmesi, elinde çok güzel bir armağan ile beni fazlasıyla duygulandırdı. Nevin öğretmen Ankaralı, Yeşilırmaklı olan Rauf öğretmenle hayatını birleştirdi ve ilk öğretmenliğe o yörede görevine başladı. Bilgisi ile Hanımefendiliği ile benim gibi bir çok öğrenciye ışık oldu. Her zaman saygı ile sevgi ile anıp, örnek aldığım öğretmenlerimden biridir. (Öğretmenim sizi çok ama çok seviyorum)

Yeşilırmak Festivali’nin mimarlığını Doçent Cavit Atalar ve Yönetim Kurulu Üyeleri ile birlikte iki yıldan beri yürütüyorlar. Pazar akşamı Çilek Güzellik Yarışması ile huzurlu bir sonla noktalandı. İlerleyen yıllarda bir çok güzelliklere imza atacaklar. Bu uğurda emek veren, huzur dağıtan herkese milyonlarca teşekkürler...

Sizi seviyorum...