KIBRIS’TA seçimler oldu, bitti..
Kıbrıs’ı ilgilendiren Türkiye ve Yunanistan’da da seçim heyecanı geçti..
Üçüncü ülke İngiltere’de henüz genel seçim havası yok gibi görünse de ülke gizliden gizliye, seçim havasına girdi bile..
Seçim takvimi, kanımca 1 Mayıs’taki Londra Belediye Başkanlığı ve yerel seçimlerde start aldı..
Sanki yerel seçim değil, genel seçim havası ve heyecanındaki seçimin sonuçları, iktidardaki Labour Partide, oldukça büyük sarsıntıya yol açtı..
1997’de Tony Blair liderliğindeki İşçi Partisi’nin, “ Üçüncü Yol” doktrini ile “Yeni Labour” çıkışı, artık sonuna yaklaşmışa benziyor..
Önce 1 Mayıs yerel seçimlerinde, Conservative (Muhafazakar Parti) Partinin zaferi..
Ardından Cuma günü , İşçi Partisinin kalelerinden Crewe ve Nantwich’deki ağır hezimet, iktidar partisinde büyük moral bozukluğuna ve paniğe yol açtı..
Partinin son 30 yılda aldığı en ağır seçim yenilgisi, akla “ Yeni İşçi Partisi Bitti mi ? “ sorusunu getirdiği gibi, Parti Lideri Başbakan Gordon Brown’nın “liderliği”ni de tartışmaya açtı..
Yaklaşık bir yıl önce başbakanlık görevini , seçimsiz Tony Blair’den devralan Brown’nin , Crewe yenilgisiyle “liderliği” de sorgulanıyor..
Kabinesi, Başbakanlarına karşı sadakatlerinden genel seçimlere kadar Brown’ı başbakan tutmakta kararlı gibi..
Milletvekilleri arasında, açık açık ifade edilmese de üst üste yaşanan seçim yenilgilerinin faturası, Başbakan Brown’a kesilmeye başlandı bile..
Brown ya politikasını kesin , net şekilde ortaya koyup, emin adımlarla İşçi Partisini seçimlere taşıyıp, kazandıracak..
Veya yeni bir liderle, vakit azalmadan yeni seçim kampanyasına başlanacak..
Şimdilik ilk seçenek daha gerçekçi.. Ve İşçi Partisi çevrelerinde daha onay bulucu..
Crewe ve Nantwich seçimi, partide gerçek şok etkisi yarattı.. Yarattı.. Çünkü, partinin en eski ve Parlamentoda her kesimin sevgi-saygısını kazanan bölge milletvekili Gwyneth Dunwoody 6 bin oy fazlasına sahipti.. Burası yıllardır, İşçi Partisinin en emin kalelerinden ve ülkenin gerçek “kırmızı” noktalarındandı.. Dunwoody’nin ölümüyle boşalan sandalyeye kızı Tamsin , İşçi Partisinden aday gösterildi.. Annesinin ismi, onun en büyük kampanyasıydı..
İşçi Partililerin, Muhafazakar Adayı küçültmek için uyguladığı, muhafazakarları simgeleyen “bowler” şapka, redingot ceket, Ingiliz asilzadelerinin giydiği çizgili gri pantalon ve ellerinde bastonlu propaganda bu kez geri tepti..
Crewe seçimini, multi milyoner aristokratik bir ailenin avukat oğlu Edward Timpson, 7 bin oy fazlasıyla ezici şekilde aldı..
Yıllardır İşçi Partisinin “kırmızı” noktası olmayı koruyan Crewe ve Nantwich, bir gecede “mavi” muhafazakar renge bürünüverdi..
BBC’de Crewe’da yapılan seçim sonrası ropörtajları ilgiyle izledim.
“ Crewe’un bir gün Muhafazakar olacağını tahmin edebilir miydiniz” sorusuna, yaşlı-başlı, çalışan sınıfı simgeleyen İngilizlerin hemen hemen hepsi “ Hayır” yanıtını verdi..
Rengi daha koyu olan, lehçesinden yabancı olduğu anlaşılanlar ise,- belli ki onlar Crewe’li değil, sonradan gelip, yerleşmişler- “Evet” diyordu..
Crewe, tipik bir İngiliz kenti.. Yabancıların cok az olduğu, bir bölge..
Acaba Muhafazakarlara oyu kim vermişti ? Herkes, İşçi Partili görülüyordu..
İşçi Partisi, marjinal sandalyeleri kazanmaya çalışırken, garantili, 6 bin oy fazlalı yerleri de ellerinden gidince, soğuk duş etkisine girdi..
Crewe seçimlerinin sonucunun, uzun zaman tartışılacağı, kapılı kapılar ardında kızgın münakaşalara yol açacağı kesin..
Seçime girmeden, tepside kendine sunulan Başbakanlığı korumak, Gordon Brown’a kalmış gibi..
Normal şartlarda genel seçimlerin önümüzdeki yıl Kasım ayı gibi yapılması gerekiyor.
Ancak İşçi Partili kaynaklardan gelen bilgiler, 2009’a, genel seçimin en son yapılma tarihine kadar ufukta seçimin görülmediği..
Parti seçim stratejistleri, Crewe yenilgisinden sonra, partinin nasıl pusulayı zafere yönelteceğini çalışa dursun..
Gordon Brown ve kabinesinin, ülkede hergeçen gün daha fazla hissedilen ekonomik krizi , nasıl düzelteceği ; daha doğrusu küresel krizin etkisiyle, düzeltip düzeltemeyecekleri , önümüzdeki seçimlerin sonucunu tayinde en büyük etken olacak..
Sokaktaki vatandaş, hergün cebinden eksilenle hayat mücadelesi verirken, kendine umut ışığı yakan politikalara sarılacak, bir sonraki seçimde..