Kuzey Kıbrıs’ta geçen zamanlarımda Almanya’daki süratli bisikletimi getirip kullanmayı düşünmüştüm. Tabii o zaman buranın yollarını tam olarak tanımamıştım. Lefkoşa’da geçeceğini düşündüğüm zamanlarımda sabah evden çıktığımda araba yerine bisiklete binebileceğimi ve sonuçta ufak bir kent olan Lefkoşa’da tüm randevularıma bu şekilde ulaşabileceğime inanıyordum. Lefkoşa bir çok ufak Alman ya da Hollanda kentinde olduğu gibi bisiklet kullanmak açısında bir cennet olmalıydı! Mesafeler birbirine çok yakın, yokuş filan yok ve yılın yağmursuz geçen gün sayısı açısından çok zengin bir kent olarak harika bir bisiklet kentiydi. Yanıldığımı çok kısa zamanda anladım. İlk olarak bir arkadaşım benimle iddiaya girmeye kalktığında ve “sen bisikletle bir gün gez bir daha o bisiklete elini sürmezsin ya da sürersen zaten sana biri çarpar ve de bindiğine bineceğine pişman olursun” dediğinde “abarttığını” sanmaktaydım. Oysa haklıymış. Hiç bisiklete binmeden bu düşüncemin gerçekleşmesi zor bir hayal olduğunu çabuk kavradım.

 

Otomobil şoförlerinin yayalara hiç özen göstermediği ve bizim Almanya’da “olmazsa olmaz” olarak öğrendiğimiz çocuklara ve yaşlılara öncelikli ama aslında tüm yayalara yol verme kuralımızın burada uygulanmadığı bir ortamda bisikletle yola çıkan birinin şoförlerden “anlayış” beklemesi pek “akıllıca” olmaz doğrusu. Hele kamyon şoförlerinin değil bisikletliler otomobillere bile sabrının olmadığı bir trafikte bisikleti günlük yaşamda kullanabilmek sanırım “her babayiğidin harcı” değil. Oysa Lefkoşa’da bisikletle yaşamak ne kadar kolay olurdu. Sabah işe gidenlerin bisikletleri ile işyerlerine ulaştıkları, öğrencilerin yollarda korkusuzca bisikletleri ile okullarına gidebildikleri, ev hanımlarının bisikletlerinin önündeki ve arkasındaki sepetleri doldurarak alış verişten döndükleri şirin mi şirin bir Avrupa kenti olarak Hollanda ya da Almanya’daki bir kentten hiç farkı olmazdı Lefkoşa’nın. Akşamları sinemaya, lokantaya ya da bir cafeye bisiklete atlayıp hızla gitmek ve otomobile ihtiyaç duyulmadığı zamanlarda bisiklet tercih edildiğinden trafik sıkışıklığı sorununun yaşanmadığı bir Dereboyu’nun tadını çıkarmak sanırım güzel olurdu. “Dereboyu’nda bir yukarı bir aşağı turlamak” ve ille de “kızlara hava atmak için kendilerine güvenmeyip yardımcı bir araç ihtiyacı” duyanlar da Avrupa’dan getirttikleri “altmış vitesli” ve de uzay teknolojisi desteğiyle geliştirilmiş “süper bisikletleri” ile “ben neymişim” diye gezmeye devam edebilirlerdi.

 

Üstelik bisklet ile gezmek sağlıklı bir yaşam da demek. Günlük yaşamlarında bisiklet kullananlar akşamleyin iş sonrası bir spor salonunda bantta koşmak ya da vucut geliştirmek amacıyla terlemek ihtiyacı da duymazlar. Bisiklet üstünde geçen bir yaşamda yağlar kolay erir. Adaleler gelişir. Vücut sürekli hareket halinde olduğundan antremanlı insan olmanın tadı çıkarılır.

 

Geçen hafta KKTC Çevre ve Doğal Kaynaklar Bakanı Mustafa Gökmen ile Büyük Han’da 45 dakikalık güzel bir televizyon çekimi yaparken sohbetimizde bu konuya da değinmiştik ve ben de ona “5 Haziran Günü örneğin Kabine üyeleri tüm Lefkoşa içindeki randevularına korumaları ile bisikletle gitseler ne güzel bir olay olurdu” dediğimde bu önerimi çok beğendiğini ve de hayata geçireceğini söylemişti. Sözünü tuttu ve bu Pazar Günü 5 Haziran Dünya Çevre Günü dolayısıyla Mağosa’da “Bisiklet kullan” etkinliğini başlattı. Kendisini kutluyorum. Onun bu örnek eylemi belki de bisikletin en azından Lefkoşa’lıların yaşamında daha etkin bir rol oynamasını sağlayabilir ve dilerim “bisiklet virusu” Girne’ye de sıçrar. Örneğin “niye Alsancak’ta otellerin olduğu sahilde oturan bir Girneli Karaoğlanoğlu’ndaki işyerine  sabahları bisikleti ile gidip iş dönüşünde Girne’de bir cafede kahvesini yudumladıktan sonra evine dönmesin”. İnanın çok zevkli olabilir ayrıca bir türlü yapılmayan sporu da mükemmel bir şekilde telafi edebilir bu yeni alışkanlık.

 

Hepimize bol bisikletli ve sağlıklı günler diliyorum.