Şarkılar gökyüzünden süzüldü , kalbine doğru, aktı, maviler giydi, içinde çoşku, büyük bir heyecan. Belki bir umut, bir kurtuluş, küçücük bir ışık, solan yüzüne gülümsemeler düştü, acılar hiç olmasın, yaşanmasın. Çiçekler açsın, umuda yolculuklar, çiçeklerle süslensin, Dedi. Sonra ekledi..Ne güzel olurdu. Her derde deva olabilse, şarkılar, üzülmese, şiirler ağlamasa, ya çiçekler, çiçekler hiç kurumasa, kuşlar özgür, gökyüzüne hep uçsa,.yüzler hiç solmasa. Şair diyorki,
Sorma bana kimim
Nerden geldim buraya
Gözlerimdeki kırmızı bulutlar
Hangi günlerden, nedenlerden sorma
Elbet olmuştur geçmişte
Açıklanamaz şeyler
Bağlardan çaldığım üzümleri yemişimdir yaslanıp mavi göğün göğsüne
Sorma bana kimim
Yaşım kaç, işim ne
Bana 'Seviyor musun ?' 'de
Başka birşey sorma.'
Ağladığında gözyaşlarını silen bir mendil, güldüğünde, kahkahan, susadığında, suyun, uyuduğunda, rüyan, sevmeye okşamaya kıyamadığı sevgilin...Hayat bir şiir kadar güzel ve içtendi, sevda dağların eteklerinde. Irmakların dilinde söylenen türküler gibiydi...Bir çok hayallerinin peşinde koşan bir güzel yürek...Dün yine Gökyüzüne baktı kapkara bir mavi. Bilki sensiz uzak bir dağ başı ıssızlığıyım, yoksan ürpertilerde tiril tirildir yapraklarım. Seni özlemenin korkunç girdabında yönünü yitirmiş göçmen bir bulut olur, her gece uçurumlara ağlarım....Hep pembe düşlerle yaşamıştı, içinde sevginin,saygının bolca olduğu bir yaşam serüveni... Bir çok insan sevmeyi özveriyi ondan öğrenmişlerdi...Sığdıra bildiğimce sığdırmaya çalıştım, Ve yazarken içimin titrediği bir gerçek hayat, gerçek bir insanın çok az bir zamanla yarışan, kocaman yürekli herşeyi seven bir güzel insan...Hayat okadar kısadırki, yaşarken bilelim bizi sevenlerimizin değerini...
Ne çok insan geldi hep istediler, durmadan istediler. Sonrada bırakıp gittiler...
Bir varmış bir yokmuş..
Sizi Seviyorum...