Öyle bir mevsimki, yüzünde kocaman gülümsemelerle cemreleri düşürttü toprağa, gözünün alabildiğince yemyeşil, insanlığın kirlettiği çöp yığınlarını inadına örttü, O gülen kocaman gülümsemesi ile, kimi yerde sapsarı çiçekler veya kan kırmızısı gelinciklerle süsledi toprak anayı...Baktıkça içine huzur dolar, hayaller, dualar bir başka beyinde canlanır, kuşların ötüşleri karışır narenciye çiçeklerinin o mis kokulu ortama. Eve girmek gelmez içinden, doya doya yaşamak istersin tabiatın güzelliğini, daha çok yürümek, çıplak ayakla koşmak tabiatı kucaklamak, daha çok, hayal kurmak, Dünya daki, Evren deki, sorumluluğunu unutmadan yürüyorsun. Paylaştıkça bereketlendiğini, enerjinin güçlendiğini anlarsın, yaşayarak ilerlersin. İnandığın ne varsa, zaman dilimlerine ayrılarak sana geri döner...Her geçen gün Dünya nın titreşimi farklılaşıyor, biz insanlar bundan nasibimizi alıyoruz. Eskiden birçok olumsuzluğa boyun eğerek yaşayan insan şimdi hayatının değerini biliyor; kendine yaşadıklarına sahip çıkıyor. Her zaman vurguladığım gibi Evren deki, en büyük güç insan beynidir. İnsan yeterki istesin. Aldatıldıysak, yalnızsak, arzu ettiğimiz iş gerçekleşmiyorsa, bereketlenmiyorsak. Kendimizi kontrol etmeliyiz. Bir ırmak gibi yönümüzü değiştirmeliyiz, Ama, herşeyden önce inanarak yürümeliyiz. İçimizdeki arzu ve istekleri oldu diye bilmeliyiz, kalbimizle inanmalıyız... Bize değer veren insanlarla yürüyelim; Sevenlerimizle. Daha çok kucaklaşalım, yardım elimizi kimse bilmeden toprak ana gibi cömert davranarak uzatabildiğimizce uzatalım... Gül ektiğimiz her yerde güller açacaktır...Bizim olan herşey gün gelir bizim olacaktır, sevdikçe enerjimiz değişir, tutkumuz artar, yaşama bir başka bağlanırız. Sevdiğimiz şeyleri yaparak gücümüze güç katarız, doğanın cömertliliğini, rengarenk tabiatını içimizde yaşayarak, bereketlendiririz... Sizi Seviyorum