Gazze’de yaşananlar artık kelimelerle ifade edilemeyecek bir vahşetin adı oldu.
Rakamlar, vicdanı olan herkesin yüreğine saplanan hançerler gibi: 62.686 insan öldürüldü, bunların 15 bini çocuk. Yani 15 bin masum!
ocukların, savaşın, siyasetin, kirli hesapların öznesi olamayacağı gerçeğini bile bile gözlerimizi kapadık. Dünya, ekran başında izledi, kınadı, tweet attı ve sonra sustu.
Oysa çocuklar susmadı; bedenleri parçalandı, gözleri korkuyla büyüdü, nefesleri açlıkla kesildi.
İsrail, sınır kapılarını kapatıp yardım girişlerini engelleyerek açlığı silah haline getirdi.
Son 24 saatte 8 insan daha açlıktan öldü; 7 Ekim’den bu yana açlıktan ölenlerin sayısı 289’a ulaştı, bunların 115’i çocuk.
Açlıktan ölmek, çağımızda insanlığın üzerine sürülen kara bir lekedir. Bu, sadece İsrail’in değil; sessiz kalan, çıkarları uğruna vahşete göz yuman devletlerin, örgütlerin ve tüm dünyanın utancıdır.
Netanyahu ve hükümeti, bu toprakları kendilerine “vahiy” üzerinden meşrulaştırmaya çalışıyor. Peki hangi Tanrı, çocukları açlıktan öldürmenizi emretti?
Hangi kutsal kitap, bebeklerin bedenlerini enkaz altında bırakmanızı istedi?
Bu sorunun cevabı yok. Çünkü bu, ilahi bir mücadele değil, siyasi bir işgal; çünkü bu, vaat edilen toprak değil, kanla sulanan bir toprak oldu.
Bugün dünya sokaklarında insanlar isyan ediyor, İsrail’in kendi halkı bile bu politikalara karşı ayağa kalkıyor.
Çünkü herkes biliyor: Tarih Hitler’i affetmedi, Netanyahu’yu da affetmeyecek.
Ama asıl korkunç olan şu: Tarih bizleri de affetmeyecek.
Sessiz kalan, suskunluğunu koruyan, “dengeli” açıklamalarla bu soykırımı görmezden gelen bütün insanlık suç ortağıdır.
Affet bizi çocuk! Çünkü seni kurtaramadık.
Affet bizi anne, baba! Çünkü yüreğinizdeki yangını paylaşamadık.
Affet bizi tarih! Çünkü isyan edemedik, bu katliamı durduramadık.
Bugün Gazze’de öldürülen her çocuk, insanlığın alnına kara bir çizgi çekiyor. Ve o çizgi, hiçbir zaman silinmeyecek.
Dünya artık susmamalı. Çünkü bir çocuğun kanı, bütün siyasi hesaplardan, bütün diplomatik çıkar hesaplarından daha değerlidir.

Ya insanlık bu vahşete dur der, ya da insanlık diye bir kavramdan bir daha söz edemeyiz. Bizden söylemesi…