Bugün karada Türkiye üslerini genişletiyor. Sina'da, Ürdün'de ve Mısır'ın çöllerinde devriyeler atılıyor, Suriye'de de durum farklı değil. Basra Körfezi kıyılarında bir kuşatma var. Somali'de Türk sancakları dalgalanıyor. Bunlar tesadüf değil; bu bir kaderdir. Günü geldiğinde karşımızda bizi boğmak isteyen düşman, 'Türkiye bunları ne ara yaptı?' diyecektir. Tarih elbette tekerrür eder.
Her çağın bir firavunu vardır ve en güçlü olduğunu düşündüğü anda boğulup gider. Dün Mısır'da firavun vardı, bugün ise İsrail'de. Akdeniz, İsrail'in boğulduğu yer olacaktır.
Bazı konuşmalarda, 'Türkiye olanlara neden sessiz kalıyor?' diye şahit oluyoruz. Eğer zaferi istiyorsan, Uhud Tepesi'ndeki okçular gibi olmayacaksın... sabredeceksin. Bugün İsrail'in en çok korktuğu ne İran ne Suudi Arabistan ne de başka bir devlettir; Türkiye'dir. Türkiye'nin sessiz duruşu onları korkutuyor. Sumud'un kahramanlarını nasıl da alıp Türkiye'ye getirdik?
Gün gelecek, Gazze'deki zulüm bitecek. Nasıl Malazgirt'te cesaretimizle kazandıysak, nasıl İstanbul'da aklımızla kazandıysak ve Çanakkale'de fedakârlıkla kazanıldıysa, Gazze'de de iman ile kazanılacaktır. Zulüm elbette son bulacaktır. Katledilen bebeklere susacağız mı sanıldı? Hayır! Her şeyin bir yeri ve zamanı var. O gün gelecektir.
Gazze'deki zulüm bitecek. Çünkü Allah'ın sabrı da, gazabı da büyüktür. Elbet dünya, adaletin tecelli ettiği bir yerdir. Öyleyse sabredip göreceğiz. O masumlara karşı zulüm sona erecektir. Kudüs'ün altını her gün oyan, sivilleri çadırlarında dronlarla yakan zihniyete elbet bir yiğit çıkacak ve 'Dur!' diyecektir... Sabır!