Musahipzade Celal’in 20 oyunundan biri “ İstanbul Efendisi”. Yazar 1868- 1959 yılları arasında yaşayan yazar, 18. Yüzyılın sosyal yapısına inanılmaz bir gerçeklikle yaklaşan oyunlar yazmış. İlk oyunu 1910 yılında Türk Kızı . Ardından diğerleri geliyor. Zaman zaman oyunlarında kendi de (özellikle Zenne rolüyle) sahne alan yazarın Aynaroz Kadısı ve Bir Kavuk Devrildi eserleri Muhsin Ertuğrul tarafından filme alındı.
Oyun 2008- 2009 sezonu için Engin Alkan tarafından İstanbul Büyükşehir Belediye Tiyatroları olarak sahneye kondu. Şarkılı, çalgılı oyun denerek tanıtımı yapılan eser geçen hafta Girne Belediyesi tarafından Anfi Tiyatroda gösterildi. Sayın başkanımıza ne kadar teşekkür etsek azdır. Ancak sanırım özellikle basın, radyo ve TV. Yeterince duyuru yapamıyor, bir şeyler eksik kalıyor ki duymayanlar, gelmeyenler sonradan hayıflanıyor. Bence bu çok ciddi bir sorun.
Gelelim oyuna... Mükemmel bir sahne tasarımı... Dekorda kullanılanlar eminim tasarım yarışmalarında birincilik alır. İnanılmaz bir görüntü. İnanın bana hayran kalmamanız imkânsız. Ardından kostümler... Gözlerinize inanamıyorsunuz... Tüm detaylar düşünülmüş. Harika giysiler... 18. yy kıyafetleri... Hele iki kıza hazırlanan at ayakları şeklindeki ayakkabılardan gözlerimi alamadım.
Oyun ve oyuncular sizi alıp götürüyor. O kahkaha dolu sahnede sanki siz de varsınız. Eski şarkılarla kendinizden geçiyorsunuz. Konusu: İstanbul Efendisi Savleti, kızının gönlüne yön vermek için cinlere, perilere bel bağlar... Kahkaha tufanı içinde zamanın geçişini anlamıyorsunuz. Bu kadar uyumlu bir kadro nasıl bulunur bilmem. İkinci planda gibi verilen Dilaram ile Dilaver aşkı sanki başrol gibi duruyor. Bunda Sevinç Erbulak’ın çok özel sıcaklığı olmalı diye düşünüyorum.
Geleneği korumakla, tutuculuk arasındaki kavram karmaşası da yer yer oyunda belirginleştirilmiş. Kısacası harika saatler geçirdik biz seyirciler. Sevgili Başkanıma gönülden teşekkürlerimi, bizi güzel şeylere layık gördüğü için de saygılarımı sunuyorum.