İnsan amaçsız ve hedefsiz yaşayamaz.

Yaşar da o zaman hayatın çok bir anlamı olmaz.

Mutlaka bir amacı hedefi olmalı insanın.

Engeller ve zorluklar karşısında yılmayacağı, gerilemeyeceği.

Israrla ve inançla ona doğru yürüyebileceği bir hedefi..

Mantığını aklını kullanarak ona ulaşabilmek için mücadele edeceği.

                                   *

Kararlılıkla ve akılla verilen mücadelelerle gelir başarı.

Sadece kararlılık ya da sadece akılcı olmak yetmez başarı için.

İkisini birleştirmek şarttır.

Ders almasını da bilmeli insan hedefine ulaşma yolunda.

Yaşadıklarından  birşeyler öğrenebilmeli.

Yürüdüğü yolda başarısızlıklar, hayal kırıklıkları, ihanetler ve engeller olabileceğini de unutmamalı.

Hayatın bir parçası olan bu gerçeklerle karşılaştığında, engellenip, tökezlediğinde kaldığı yerden doğrularak hedefine doğru yoluna devam edebilmeli insan.

Bıkmadan, usanmadan, sabırla...

                                   *

Hedefe ulaşma yolunda mücadele etmek illa ki kavga etmek değildir.

Birşeyleri kırıp dökmek..

Önemli olan kırıp dökmeden hedefe varmaktır.

Hedefe varma yolunda yalnızlaşarak değil çoğalarak yürümektir.

Bugün sizi anlayamayanların bir gün sizi anlayacaklarını unutmadan yürümek.

Bugün karşınızda olanların, bir gün yanınıza gelme ihtiyacı hissedeceğini bilerek.

Benleştirmeden mücadelenizi bizleştirmeyi başarmaktır sizi hedefinize daha kolay ulaştıracak olan.

                                   *

En yakınlarınızın bile gün olup sizi yanlız bırakabileceğini bilerek yürümelisiniz hedefinize doğru.

En küçük bir başarısızlıkta çevrenizdeki insan sayısının azalmasını göze alarak.

Tam tersi hallerde artan insan sayısından yanılıp şımarmadan.

Herşeyi olduğu gibi gerçekçi bir şekilde değerinde algılayıp abartmadan yürümeli insan hedefine doğru.

Küçük başarılardan sarhoş olmadan.

Başarısızlıklardan dolayı da pes etmeden.

                                   *

Bazen kendinizi anlatmakta zorlanabileceğinizi bilerek yürümelisiniz.

Herşeyin göründüğü ya da anlatıldığı gibi olmadığını hep bir taraflara not ederek.

Kimi sözlerin, laf ola,  tutulmak için verilmediğini bilerek.

Bazen sessiz kalmayı herşeye rağmen başararak.

Bazen de sesiniz çıktığınca bağırarak..

Konuşmak, çok konuşmak her zaman doğru değildir, ama gerektiğinde sonuç getirecek şekilde konuşmaktır önemli olan.

Kullandırmadan kendinizi birilerine ya da başkalarının kavgasında ezilmeden arada önemli olan doğru bildiğiniz yolda yürümektir.

Doğru bildiklerinizi söyleyerek dimdik..

Kimin ne dediği ya da diyeceğini umursamadan.

                                   *

Ben böyle yapıyorum.

Amacıma ve hedefime ulaşma yolunda 1’inci Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş’ın söylediği gibi okyanusun ortasına atılmış biri ne yaparsa onu yapıyorum.

İnançla ve kararlılıkla yüzmeye devam ediyorum.