Londra’dan yazmaya devam ediyorum...
Freddie Mercury, Queen grubunun efsanevi solisti,
kostümleri, sesi, ve şarkıları ile bambaşka bir dünya yaratıyordu.
Opera ile Rock müziği harmanladı,
O, Bohemian Rhapsody’i, Somebody to Love,
We are the Champions, Crazy Little Thing Called Love,
Don’t Stop me now gibi bir çok unutulmaz parçayı yazdı ve seslendirdi.
Londra’da, Tottenham Cour Road metro istasyonunun tam karşısındaki
Dominion Tiyatro salonunda Freddie Mercury’nin şarkılarından yola çıkılarak
yapılan “We will Rock You” isimli bir müzikal var.
Bu büyük ustanın ölümünden sonra başlayan bu müzikal,
komik, fantastik, eğlendirici ama en önemlisi inanılmaz derecede çoşkulu.
Öykü gelecekte geçiyor. Müzik aletleri yasaklanmış,
İnsanların isimleri yerine facebook bilgileri kullanıyor,
robotlar, ışın küreleri, uzay gemileri var.
Sahne müthiş. Heryerden ışıklar, perdeler çıkıyor iniyor,
görüntüler ve tabi Queen müzikleri ile dolu...
Gerçekten farklı bir zamanda olduğumu hissettim
Sözü daha fazla uzatmadan, öykümüze geri dönelim,
İki genç var. kendi gruplarından dışlanıyorlar, farlı olmaları başlarına iş açıyor.
Erkek olan - Galileo- nerden bildiğini anlayamadığı
şarkı sözleri söylüyor ve müzik yapmak istiyor.
Kadın olan ise müziğin yaşamasını istiyor.
Bu iki genç tutuklanır, sorgulanır, sonra kaçmayı başarırlar ve
yolculukları esnasında Rock müziğin özgürlük olduğuna inanan
kaçak grubun iki önemli üyesi ile karşılaşırlar.
Onlar Gelileo’nun kurtarıcı olduğuna inanırlar.
O şarkı sözlerini bilen kişidir. Müzik aletlerinin nerede olduğunu da biliyor olmalıydı!
Rock müzüğini yaşatmak isteyen bu grup,
Tottenham Cour Road metro istasyonunda yaşıyorlar.
Az önce önünden geçip şova girdiğimiz istasyonun
1000 yıl sonraki yıkık hali önümüzdeydi
Henüz müzik aletlerini bulamadan,
sistemin koruyucusu kralice bu grubun yerini öğrenir ve
sahne yerden açılır, yukarıdan ışıklı mekikler iner, sahne döner,
Tüm ışıklar yanar, Flash Gordon çalar...
Kralice tüm müzik sevdalılarını tutuklar.
Galelio’nun kaçabilmesi için savaşırlar ve tutuklanırlar.
Beyinlerine bir cip yerleştirilir. Artık düşünmez, arzulamaz olurlar ...
Buraları konu oalrak biraz Matrix’ e benziyor değil mi?
Galelio ve kız arkadaşı kaçmayı başarırlar... Kısa kesip sonuça geliyorum.
Müzik aletlerinin olması gerektiği terkedilmiş bir yerdedirler.
Ancak alet yoktur. O an Galilo eliyle bacağına vurur
çıkan sesten etkilenir ardından ellerini çırpar.
Ve bunları hızlıca ard arda yapmaya başlar
çıkan melodi WE WILL ROCK YOU’nun başıdır. Gitara gerek yok der.
Sahnenin önüne gelir. Kollarını iyice havaya kaldırır ve ellerini o melodiye
göre çırpmaya devam eder.
Seyircilerden bir çoğu ona eşlik eder. Derken herkes katılır.
Artık sahne görünmüz olur. Herhes ayaktadır.
O an gerçek bir enerji ve motivasyon oluştu. Bu kadar insan, birbirini hiç tanımayan,
Farklı ülkelerden, farklı kültürlerden, farklı yaş gruplarından o kadar insan bir anda bir olduk. Bütünleştik.
Devamında sahnedeki perdelerde Queen konserine katılan binlerce
kişinin el çırpmaları gösterilmeye başlandı.
Bununla beraber farklı zamanlarda farklı mekanlarda aynı parça için el çırpan milyonlarla bütünleşmiş olduk. Kimse el çırpmaktan vaz geçmedi. Enerji gittikçe arttı.
Bir süre bu doruk notkası devam etti.
Sonunda gitar dayanamadı ve duvar kırılıp içinden çıktı. Müzik de başladı.
Müzikal mutlu sonla bitti. Rock kazandı. Herkes güçlendi ve canlandı.
Biz de o güçle salondan çıktık. Kısa bir süre içinde baktım ki, herkes kalabalığa karıştı, ve gitti. Bazıları yürüdü, bazıları otobüse bindi, biz de yurda dönüp, ertesi günün dersine hazırlanmalıydık. O enerji, o güç, o birliktelik bu kadar mıydı?
Bence, hayır. Sadece farklı bir ortamda başka bir Queen parçasını duyana, söyleyene, çalana kadar aramızdaki o bağ geçici bir uykuya yattı. İçimizde hem kendi yolumuza devam edecek hem de tüm farklılıkları ezip geçecek, büyük birliktelikler yaratacak kadar coşkulu bir güç var. Yeter ki bizi, canlı tutan, birbirimize bağlayan Queen şarkıları gibi değerler, duygular olsun. İyi pazarlar....
